Streszczenie do kolokwium z warsztatów

Paweł Konior

Opracowane streszczenie zagadnień na kolokwium z warsztatów. Gr. I. – opracowały Iza Cader i Joanna Pawlak – Amrozi.
Streszczenie nie obejmuje jednak wszystkich zagadnień. Jeszcze dwie dziewczyny miały opracować resztę .To piszcie żeby też wystawiły na forum.
SPO-WKP
Celem Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw jest Poprawa pozycji konkurencyjnej przedsiębiorstw działających na terenie Polski w warunkach Jednolitego Rynku Europejskiego
Funkcję Instytucji Zarządzającej SPO-WKP pełni Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
Działanie 1:
• Działanie 1.1: Wzmocnienie instytucji wspierających działalność przedsiębiorstw
• Działanie 1.2: Poprawa dostępności do zewnętrznego finansowania inwestycji przedsiębiorstw
• Działanie 1.3: Tworzenie korzystnych warunków dla rozwoju firm Działanie 1.4: Wzmocnienie współpracy między sferą badawczo-rozwojową a gospodarką Działanie 1.5: Rozwój systemu dostępu przedsiębiorców do informacji i usług publicznych on-line
Działanie 2:
• Działanie 2.1: Wzrost konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw poprzez doradztwo Działanie 2.2 Wsparcie konkurencyjności produktowej i technologicznej przedsiębiorstw Działanie 2.3: Wzrost konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw poprzez inwestycje Działanie 2.4: Wsparcie dla przedsięwzięć w zakresie dostosowania przedsiębiorstw do wymogów ochrony środowiska

SPO-Rolnictwo
Celem strategicznym Sektorowego Programu Operacyjnego – Restrukturyzacja i Modernizacja Sektora Żywnościowego i Rozwój Obszarów Wiejskich jest poprawa konkurencyjności gospodarki rolno-żywnościowej oraz zrównoważony rozwój obszarów wiejskich.
Funkcję Instytucji Zarządzającej SPO-Rolnictwo pełni Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Działanie 1:
• Działanie 1.1: Inwestycje w gospodarstwach rolnych
• Działanie 1.2: Ułatwianie startu młodym rolnikom
• Działanie 1.3: Szkolenia
• Działanie 1.4: Wsparcie doradztwa rolniczego
• Działanie 1.5: Poprawa przetwórstwa i marketingu artykułów rolnych
Działanie 2:
• Działanie 2.1: Przywracanie potencjału produkcji leśnej zniszczonego naturalną katastrofą i/lub pożarem oraz wprowadzenie odpowiednich instrumentów zapobiegawczych
• Działanie 2.2: Scalanie gruntów
• Działanie 2.3: Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego
• Działanie 2.4: Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do rolnictwa w celu zapewnienia różnorodności działań lub alternatywnych źródeł dochodów
• Działanie 2.5: Gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi
• Działanie 2.6: Rozwój i ulepszanie infrastruktury technicznej związanej z rolnictwem
• Działanie 2.7: Pilotażowy Program LEADER+

SPO-Ryby
Celem Strategicznym Sektorowego Programu Operacyjnego – Rybołówstwo i Przetwórstwo Ryb jest racjonalna gospodarka zasobami wód i poprawa efektywności sektora rybackiego oraz podniesienie konkurencyjności polskiego rybołówstwa i przetwórstwa rybnego.
Funkcję Instytucji Zarządzającej SPO-Ryby pełni Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Działanie 1:
• Działanie 1.1: Złomowanie statków
• Działanie 1.2: Przeniesienie do działalności innej niż rybołówstwo
• Działanie 1.3: Wspólne przedsiębiorstwa
Działanie 2:
• Działanie 2.1: Budowa nowych statków
• Działanie 2.2: Modernizacja statków rybackich
• Działanie 2.3: Wycofanie (bez pomocy publicznej) związane z odnową
Działanie 3:
• Działanie 3.1: Ochrona i rozwój zasobów wodnych
• Działanie 3.2: Chów i hodowla
• Działanie 3.3: Rybacka infrastruktura portowa
• Działanie 3.4: Przetwórstwo i rynek rybny
• Działanie 3.5: Rybołówstwo śródlądowe
Działanie 4:
• Działanie 4.1: Rybołówstwo przybrzeżne
• Działanie 4.2: Działania społeczno-ekonomiczne
• Działanie 4.3: Promocja
• Działanie 4.4: Działania organizacji obrotu rynkowego
• Działanie 4.5: Czasowe zawieszenie działalności i inne rekompensaty finansowe
• Działanie 4.6: Działania innowacyjne

SPO-RZL
Celem Sektorowego Programu Operacyjnego – Rozwój Zasobów Ludzkich jest budowa otwartego, opartego na wiedzy społeczeństwa poprzez zapewnienie warunków do rozwoju zasobów ludzkich w drodze kształcenia, szkolenia i pracy.
Funkcję Instytucji Zarządzającej SPO-RZL pełni Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
Cele SPO RZL są realizowane poprzez trzy Priorytety:
• Priorytet 1: Aktywna polityka rynku pracy oraz integracji zawodowej i społecznej

Celem tego priorytetu jest wzmocnienie potencjału instytucjonalnej obsługi klientów służb zatrudnienia, pomocy społecznej i innych instytucji działających na rzecz rynku pracy. Ma on służyć również działaniom na rzecz bezrobotnych oraz osób z grup szczególnego ryzyka. Celem priorytetu jest też wyrównywanie szans kobiet w dostępie do rynku pracy i zatrudnienia.
• Priorytet 2: Rozwój społeczeństwa opartego na wiedzy

System edukacyjny powinien pozwalać osobom w każdym wieku zdobyć umiejętności, które pozwolą funkcjonować na rynku pracy. Dlatego celem priorytetu jest rozszerzanie dostępu do edukacji i poprawa jej poziomu. Istotne jest również włączanie w proces edukacji technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Kolejne cele priorytetu to podnoszenie kwalifikacji pracowników, promocja edukacji w zakresie przedsiębiorczości i promocja elastycznych form pracy. Priorytet ten ma wreszcie na celu poprawę jakości pracy administracji publicznej poprzez zapewnienie odpowiednich szkoleń.
• Priorytet 3: Pomoc techniczna

Celem tego priorytetu jest wsparcie instytucji zajmujących się wdrażaniem SPO RZL, tak aby mogły efektywnie i zgodnie z politykami wspólnotowymi dysponować środkami unijnymi.
Działanie 1:
• Działanie 1.1 Rozwój i modernizacja instrumentów i instytucji rynku pracy
• Działanie 1.2 Perspektywy dla młodzieży
• Działanie 1.3 Przeciwdziałanie i zwalczanie długotrwałego bezrobocia
• Działanie 1.4 Integracja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych
• Działanie 1.5 Promocja aktywnej polityki społecznej poprzez wsparcie grup szczególnego ryzyka
• Działanie 1.6 Integracja i reintegracja zawodowa kobiet
Działanie 2:
• Działanie 2.1 Zwiększenie dostępu do edukacji - promocja kształcenia przez całe życie
• Działanie 2.2. Podniesienie jakości edukacji w odniesieniu do potrzeb rynku pracy
• Działanie 2.3 Rozwój kadr nowoczesnej gospodarki
• Działanie 2.4 Wzmocnienie zdolności administracyjnych
Zadania końcowych beneficjentów i Instytucji Pośredniczących w zakresie zarządzania finansowego
SPO-Transport
Sektorowy Program Operacyjny-Transport (SPO-T) został przygotowany przy udziale potencjalnych odbiorców/beneficjentów pomocy, samorządów wojewódzkich i środowiskiem naukowym, zgodnie z wytycznymi zawartymi w artykule 18 Rozporządzenia Rady UE nr 1260/1999/WE z dnia 21 czerwca 1999 r., wprowadzającego ogólne przepisy dotyczące funduszy strukturalnych. Jako punkt wyjścia zachowano zgodność dokumentu z aktualnymi kierunkami, zarówno polityki transportowej, jak i polityki regionalnej UE i Polski.
SPO-T obejmuje określone obszary wsparcia transportu, które zostały podzielone na Priorytety, Działania i Poddziałania. Środki na współfinansowanie przedsięwzięć realizowanych w ramach SPO-T pochodzić będą, w głównej mierze z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (ERDF). Poziom współfinansowania obejmować będzie maksymalnie do 75% kosztu kwalifikującego się do wsparcia. Pozostała część kosztów pokryta zostanie ze środków krajowych.
Podmioty biorące udział w realizacji Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w zakresie SPO-T:
• Beneficjent końcowy – instytucja, podmiot prawa publicznego lub prywatnego, który jest odpowiedzialny za realizację projektu, zmierzając do realizacji postanowień SPO-T.
W przypadku SPO-T głównymi beneficjentami końcowymi są: Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, Polskie Koleje Państwowe Polskie Linie Kolejowe S.A., Urzędy Morskie, Zarządy Portów, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa (SAR), miasta na prawach powiatu (powiaty grodzkie), Ministerstwo Infrastruktury, Policja, Straż Pożarna. Beneficjent końcowy otrzymuje środki z ERDF, w ramach SPO-T w trybie refundacji – zwrotu poniesionych, udokumentowanych przez siebie wcześniej wydatków realizacji projektu, przewidzianych we wniosku o dofinansowanie.
• Instytucja zarządzająca podmiot prawa publicznego lub prywatnego na szczeblu krajowym, regionalnym lub lokalnym wyznaczony przez Państwo Członkowskie do zarządzania pomocą. Dla SPO-T Instytucją zarządzającą jest Ministerstwo Infrastruktury, które odpowiedzialne jest m.in. za wybór projektów, które mają być współfinansowane z funduszy strukturalnych, monitorowanie procesu realizacji priorytetów i działań, ocenę realizowanych projektów. Instytucja wdrażająca – podmiot prawa publicznego lub prywatnego odpowiedzialny za realizację powierzonych zadań.
• Instytucja wdrażająca zajmuje się realizacją zadań zleconych przez Instytucję zarządzającą w ramach zawartego porozumienia.
• Wykonawca projektu – wybrany w procedurze przetargowej podmiot odpowiedzialny za należyte, zgodne z umową wykonanie przedmiotu projektu, bądź jego części.
Sektorowy Program Operacyjny Transport (SPO-T)
Celem głównym Sektorowego Program Operacyjnego - Transport jest zwiększenie spójności transportowej kraju oraz polepszenie dostępności przestrzennej miasta, obszarów i regionów w układzie Unii Europejskiej.
Funkcję Instytucji Zarządzającej SPO-T pełni Ministerstwo Infrastruktury
Priorytet 1 – Zrównoważony gałęziowo rozwój transportu
• Działanie 1.1. Modernizacja linii kolejowych w relacjach miedzy aglomeracjami miejskimi i w aglomeracjach.
• Działanie 1.2. Poprawa infrastruktury dostępu do portów morskich.
• Działanie 1.3. Rozwój systemów intermodalnych.
Priorytet 2 – Bezpieczniejsza infrastruktura drogowa
• Działanie 2.1. Budowa i przebudowa dróg krajowych
• Działanie 2.2. Usprawnienie przejazdów drogami krajowymi przez miasta na prawach powiatu
• Działanie 2.3. Wdrażanie i monitoring środków poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego
Większość z powyższych działań realizowanych będzie przez samo Ministerstwo lub inne podmioty państwowe. Jedynie działanie 2.2 może zainteresować władze miast na prawach powiatów, ponieważ to właśnie do nich kierowana jest pomoc w zakresie działań usprawniających przejazd drogami krajowymi na ich terenie.
W okresie realizacji Narodowego Programu Rozwoju działania w zakresie rozwoju sektora transportu są planowane i realizowane równolegle w trzech programach:
• Strategia rozwoju sektora transportu dla Funduszu Spójności,
• SPO Transport-Gospodarka Morska,
• Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego (ZPORR).
ZPORR
Celem strategicznym Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego jest tworzenie warunków wzrostu konkurencyjności regionów oraz przeciwdziałania marginalizacji niektórych obszarów, w taki sposób, aby sprzyjając długofalowemu rozwojowi gospodarczemu kraju, jego spójności ekonomicznej, społecznej i terytorialnej oraz integracji z Unią Europejską.
Funkcję Instytucji Zarządzającej ZPORR pełni Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej
Działanie 1:
• Działanie 1.1. Modernizacja i rozbudowa regionalnego układu transportowego
• Działanie 1.2. Infrastruktura ochrony środowiska
• Działanie 1.3. Regionalna infrastruktura społeczna
• Działanie 1.4. Rozwój turystyki i kultury
• Działanie 1.5. Infrastruktura społeczeństwa informacyjnego
• Działanie 1.6. Rozwój transportu publicznego w aglomeracjach

Działanie 2:
• Działanie 2.1. Rozwój umiejętności powiązany z potrzebami regionalnego rynku pracy i możliwości kształcenia ustawicznego w regionie
• Działanie 2.2. Wyrównywanie szans edukacyjnych poprzez programy stypendialne
• Działanie 2.3. Reorientacja zawodowa osób odchodzących z rolnictwa
• Działanie 2.4. Reorientacja zawodowa osób zagrożonych procesami restrukturyzacyjnymi
• Działanie 2.5 Promocja przedsiębiorczości
• Działanie 2.6 Regionalne Strategie Innowacyjne i transfer wiedzy
Działanie 3:
• Działanie 3.1. Obszary wiejskie
• Działanie 3.2. Obszary podlegające restrukturyzacji
• Działanie 3.3. Zdegradowane obszary miejskie, poprzemysłowe i powojskowe
• Działanie 3.4. Mikroprzedsiębiorstwa
• Działanie 3.5. Lokalna infrastruktura społeczna

PROGRAMY WSPARCIA
DLA MAŁYCH I ŚREDNICH PRZEDSIĘBIORSTW

1. POLITYKA UE WOBEC MAŁYCH I ŚREDNICH PRZEDSIĘBIORSTW
Do czasu przyjęcia wspólnej definicji stosowano w krajach UE jedno kryterium, jakim była wielkość zatrudnienia, jednak wartości tego wskaźnika nie były jednakowe. 3 kwietnia 1996 roku Komisja Europejska wydała rekomendację w sprawie definicji małych i średnich przedsiębiorstw2. Nie ma ona mocy wiążącej dla swoich adresatów, ale powinna była być wprowadzona do systemów prawnych. Rekomendacja zaleca, aby na całym obszarze gospodarczym Unii terminy mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwo były rozumiane tak samo. Zgodnie z rekomendacją małe przedsiębiorstwo to takie, które zatrudnia mniej niż 50 pracow-ników, ma przychody netto mniejsze niż 7 mln euro lub ich suma bilansowa jest mniejsza niż 5 mln euro.
W tej grupie wyróżnia się również mikroprzedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 10 pracow-ników. Nie zalicza się do tej grupy firm rzemieślniczych, które nadal są definiowane na szczeblu narodowym3.
Średnie przedsiębiorstwo charakteryzuje się następującymi cechami:
- zatrudnienie nie przekracza 250 pracowników,
- przychody netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych są mniejsze niż 40 mln euro lub suma bilansowa jest mniejsza niż 27 mln euro.

Polityka przedsiębiorczości w Unii Europejskiej bazuje na trzech głównych celach7, w oparciu o które realizowane są określone działania:
- promocja przedsiębiorczości,
- tworzenie środowiska wspierającego innowacje i zmiany,
- zapewnienie przedsiębiorstwom dostępu do rynków.
Znaczenie polityki wobec małych i średnich przedsiębiorstw (dalej MSP) wzrasta od połowy lat osiemdziesiątych. Przyczyną wzrostu zainteresowania sektorem MSP były obawy co do powodzenia programu budowy rynku wewnętrznego na obszarze ówczesnej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Rynek wewnętrzny miał pomóc w walce z bezrobociem w krajach członkowskich oraz poprawić konkurencyjność Wspólnot na rynku międzynarodowym. W 1986 roku powstał. Program działania na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw przyjęty 3 listopada 1986 r.
Na bazie zespołu zadaniowego w 1989 r. została utworzona specjalna XXIII Dyrekcja Generalna KE.
Konsekwencją zmian w Komisji Europejskiej, jakie nastąpiły w 1999 r. było również utworzenie nowej Dyrekcji Generalnej ds. Przedsiębiorstw (DG Enterprise), która powstała w wyniku połączenia dawnej DG III (Przemysł), DG XXIII (MSP, Turystyka) i jednostki ds. innowacji dawnej DG X (Społeczeństwo Informacyjne). Obecnie ta właśnie Dyrekcja Generalna zajmuje się w strukturze Komisji Europejskiej polityką rozwoju MSP.
Naczelną misją DG Enterprise jest promowanie takiego otoczenia biznesu, w którym przedsiębiorstwa europejskie mogłyby w pełni wykorzystać swój potencjał, będący siłą napędową wzrostu gospodarczego i tworzenia nowych miejsc pracy w UE. Misja ta odnosi się do wszystkich przedsiębiorstw, ale specjalny akcent jest kładziony na małe i średnie firmy.
Dyrekcja Generalna ds. Przedsiębiorstw ma na celu:
- promowanie przedsiębiorczości i kultury przedsiębiorczości,
- poprawę otoczenia biznesu (prawnego i finansowego),
- podnoszenie konkurencyjności przedsiębiorstw europejskich,
- zwiększanie roli usług w gospodarce UE, w szczególności promocję handlu elektronicznego i technologii informatycznych,
- promowanie innowacji i zdolności przedsiębiorstw europejskich do wykorzystywania wyników badań naukowych w biznesie w postaci nowych produktów i usług,
- umożliwianie przedsiębiorstwom europejskim wykorzystania szans, jakie daje Wspólny Rynek, włączając w to zakończenie wymaganych procesów legislacyjnych i wdrożenie standardów, w szczególności tych dotyczących uproszczenia systemu prawnego na poziomie krajowym i unijnym,
- zachęcanie przedsiębiorstw europejskich do pełnego wykorzystania możliwości, które niesie globalizacja, w szczególności promowanie ich interesów na rynkach globalnych poprzez zapewnianie swobodnego dostępu do rynków i równorzędne traktowanie,
- integrowanie spraw dotyczących przedsiębiorstw i ich konkurencyjności w innych politykach wspólnotowych takich jak konkurencja, ochrona środowiska, polityka regionalna, badania i handel.
Punktem wyjścia dla nowej polityki wobec przedsiębiorstw i przedsiębiorczości było określenie na spotkaniu Rady Unii Europejskiej w Lizbonie w marcu 2000 r. głównego celu UE, jakim jest stworzenie najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej, opartej na wiedzy gospodarki na świecie, zdolnej do trwałego wzrostu gospodarczego oraz stworzenia większej ilości lepszych miejsc pracy i dążącej do ściślejszej spójności społecznej. Przedsiębiorstwa oraz rozwój przedsiębiorczości zostały uznane za kluczowe elementy w dążeniu do tego celu.
Efektem tzw. strategii lizbońskiej jest Europejska Karta Małych Przedsiębiorstw, wyznaczają-ca podstawowe kierunki działań wobec tych firm. W dokumencie zdefiniowane są zobowiązania i kierunki działań dla rządów przyjmujących zapisy Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw, które pozwalają te zobowiązania zrealizować11:
- kształcenie i szkolenia z zakresu przedsiębiorczości,
- mniejsze koszty i łatwiejsze rozpoczęcie działalności gospodarczej,
- sprawniejsze ustawodawstwo i lepsze przepisy,
- dostępność szkoleń,
- usprawnienie dostępu w trybie on-line,
- szersza działalność wychodząca poza jednolity rynek,
- kwestie opodatkowania i finansów,
- zwiększenie możliwości technologicznych małych przedsiębiorstw,
- skuteczne modele handlu elektronicznego oraz najlepsze wsparcie dla małych przedsiębiorstw,
- rozwijanie silniejszej i skuteczniejszej reprezentacji interesów małych przedsiębiorstw na szczeblu Unii Europejskiej i poszczególnych państw.

VI program ramowy
6. PR był głównym instrumentem UE służącym do finansowania badań w Europie. Program ten, zaproponowany przez Komisję Europejską i przyjęty 3 czerwca 2002 roku przez Radę Ministrów i Parlament Europejski, był otwarty dla publicznych i prywatnych, małych i dużych podmiotów przez okres czterech lat, od końca 2002 roku do końca 2006 roku.

Całkowity budżet 6. PR wynosił 17,5 mld EUR, W ramach ogólnego budżetu 6. PR 12 mld EUR przeznaczono na siedem kluczowych obszarów, czyli priorytetów tematycznych

Europejska Przestrzeń Badawcza (European Research Area, ERA) stała się centrum uwagi w 6. PR, który można uznać za narzędzie kształtowania przyszłości badań w Europie w oparciu o doskonałość naukową, większą konkurencyjność i innowacyjność. Cel ten można osiągnąć dzięki zachęcaniu wszystkich potencjalnych zainteresowanych na szczeblu regionalnym krajowym i ponadnarodowym do ściślejszej współpracy i koordynacji, które doprowadzą do synergii działań.
Uproszczone zarządzanie i procedury obowiązujące w 6. PR miały sprzyjać większej wydajności i zwiększeniu wpływu programu na europejski krajobraz naukowo-technologiczny.
Mniejsza liczba priorytetów tematycznych (zamiast akcji kluczowych) ułatwiła dążenie do płynniejszej integracji działań.
Nowe instrumenty wsparcia (sieci doskonałości i projekty zintegrowane) w 6. PR nadały działaniom Unii w dziedzinie badań większą dynamikę – zapewniając większą masę krytyczną i wzmacniając Europejską Przestrzeń Badawczą. Pobudziły także mobilność wśród naukowców, jak również rozwój infrastruktury badawczej, uwypuklając jednocześnie konieczność partnerstwa i współpracy oraz kwestie dotyczące relacji „nauka – społeczeństwo”.

Główne cele

VII Program Ramowy ma przyczynić się do wzrostu gospodarki oraz podniesienia konkurencyjności gospodarki Unii Europejskiej, uznając wiedzę za najważniejsze źródło postępu. Jego główne cele są następujące:

1) wspieranie współpracy ponadnarodowej we wszystkich obszarach badań i rozwoju technologicznego,
2) zwiększenie dynamizmu, kreatywności i doskonałości europejskich badań naukowych w pionierskich dziedzinach nauki,
3) wzmocnienie potencjału ludzkiego w zakresie badań i technologii poprzez zapewnienie lepszej edukacji i szkoleń, łatwiejszego dostępu do potencjału i infrastruktury badawczej, wzrost uznania dla zawodu naukowca oraz zachęcanie badaczy do mobilności i rozwijania kariery naukowej,
4) zintensyfikowanie dialogu między światem nauki i społeczeństwem w Europie celem zwiększenia społecznego zaufania do nauki,
5) wspieranie szerokiego stosowania rezultatów i rozpowszechniania wiedzy uzyskanej w wyniku działalności badawczej, finansowej ze środków publicznych

Priorytety

Współpraca
Program obejmuje szeroki zakres działań badawczych (projekty i sieci realizowane w ramach współpracy, koordynacja programów badawczych). W jego ramach przewidziano 9 priorytetów:
1. Zdrowie
2. Żywność, Rolnictwo i Biotechnologia
3. Technologie informacji i komunikacji
4. Nanonauki, Nanotechnologie, Materiały i Nowe Technologie Produkcji
5. Energia
6. Środowisko i Zmiany Klimatyczne
7. Transport i Aeronautyka
8. Nauki Społeczne i Ekonomiczne oraz Humanistyczne
9. Obronność i Badania Kosmiczne

Gość

do informacji wszystkich nie trzeba i nawet nie należy się uczyć tych wszytkich szczególowych zagadnień typu działania 1.1, 1.2 itd, tylko ogólnioe orientowac się w temacie, a więc wszystko oprócz działań z tej notatki i będzie cacy:)

Gość

dzwonilam do Pani dr Kaute;)powiedziała,ze kolokwium jest i musi byc i nie bedzie przepisywać ocen,ale żebysmy sie nie martwili,bo ona nam pomoże i nawet jak komus nie pojdzie to ona zrobi tak,zeby bylo ok;)ale prosi mimo wszystko,zeby powtorzyć rzeczy, które robiliśmy i być zorientowanym:)