Strategia Lizbońska a Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia

Gość

Hello

Poniżej arcyciekawy referacik Wink

Strategia Lizbońska a Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia

Strategia lizbońska
Jest to plan rozwoju przyjęty dla Unii Europejskiej przez Radę Europejską na posiedzeniu w Lizbonie w roku 2000.
Obecnie stanowi ona najważniejszy program społeczno-gospodarczy Unii Europejskiej.

Celem planu, przyjętego na okres 10 lat, było uczynienie Europy najbardziej dynamicznym i konkurencyjnym regionem gospodarczym na świecie, rozwijającym się szybciej niż Stany Zjednoczone.
Strategia opiera się przede wszystkim na założeniu, że gospodarka krajów europejskich wykorzysta do maksimum innowacyjność opartą na szeroko zakrojonych badaniach naukowych, zwłaszcza w nowoczesnych dziedzinach wiedzy, co miało się stać głównym motorem rozwoju.

Osiągnięciu ambitnych celów Strategii Lizbońskiej mają służyć następujące działania systemowo-regulacyjne:

- szybkie przechodzenie do gospodarki opartej na wiedzy, w tym rozwój społeczeństwa informacyjnego, badań i innowacji oraz kształcenie odpowiednich kwalifikacji i umiejętności;

- liberalizacja i integracja tych rynków i sektorów, których wspólny rynek de facto nie objął: telekomunikacja, energetyka, transport, poczta, a także usługi finansowe oraz całość rynku usług;

- rozwój przedsiębiorczości: deregulacja i lepsze wsparcie ze strony administracji (likwidacja barier administracyjno-prawnych), łatwiejszy dostęp do kapitału i technologii, ograniczanie zakłócającej konkurencję pomocy publicznej, tworzenie równego pola konkurencji;

- wzrost zatrudnienia i zmiana modelu społecznego: wzrost aktywności zawodowej, uelastycznienie rynku pracy, poprawa edukacji, unowocześnienie systemu zabezpieczeń społecznych, ograniczanie biedy i wykluczenia społecznego;

- dbałość o trwałe fundamenty rozwoju i środowisko naturalne: ograniczanie zmian klimatycznych, zachowanie zasobów naturalnych.

Strategia Lizbońska składa się z trzech filarów:ekonomicznego, społecznego i ekologicznego (dodanego na szczycie w Göteborgu w czerwcu 2001r.)
Istotą przewidzianych działań strategii jest dążenie do lepszego wykorzystania istniejącego potencjału UE – pracy, wiedzy, kapitału, skali działania, itp. poprzez deregulację i urynkowienie z jednej strony, oraz aktywne budowanie nowych przewag konkurencyjnych z drugiej. Ten ostatni cel ma być realizowany dzięki bardziej prorozwojowemu wydatkowaniu pieniędzy publicznych.

Adresatem Strategii Lizbońskiej są przede wszystkim kraje członkowskie Unii. Jej wdrażanie odbywa się w dużym stopniu poprzez otwartą metodę koordynacji, a także poprzez tradycyjny mechanizm regulacyjny (dyrektywy).

Otwarta metoda koordynacji należy do „miękkich”, „perswazyjnych” metod realizacji wspólnych przedsięwzięć. W uproszczeniu polega ona na monitoringu, porównywaniu i ocenie wdrożenia uzgodnionych celów.

Realizacja Strategii Lizbońskiej ma więc w znacznym stopniu zdecentralizowany charakter, dzięki czemu można poruszać się do przodu mimo zróżnicowanych warunków ekonomicznych i kulturowo-społecznych. Dużo zależy od woli politycznej rządów, ale istnieje też wzajemna presja, zaś cały proces jest przejrzysty i widoczny dla opinii publicznej. Na corocznych, wiosennych szczytach Rady Europejskiej Strategia ulega uzupełnieniom, rozwinięciom i przewartościowaniom.

Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia

Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia na lata 2007-2013 to dokument strategiczny, przygotowywany przez kraje członkowskie, określający priorytety i obszary wykorzystania środków unijnych i krajowych w latach 2007-2013 oraz system wdrażania funduszy strukturalnych: Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) oraz Funduszu Spójności w ramach Nowej Perspektywy Finansowej 2007-2013.

Ostateczna wersja NSRO została przyjęta przez Radę Ministrów w dniu 24 stycznia 2006 r.
Zaakceptowany układ programów operacyjnych zakłada przygotowanie 16 regionalnych programów operacyjnych oraz 6 sektorowych programów operacyjnych (w tym Program Operacyjny Pomoc Techniczna, będący uzupełnieniem programów sektorowych i regionalnych, służący wsparciu wdrażania funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności). Są to:

16 Regionalnych Programów Operacyjnych (RPO),
Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko,
Program Operacyjny Konkurencyjna Gospodarka,
Program Operacyjny Kapitał Ludzki,
Program Operacyjny Rozwój Polski Wschodniej,
Programy Europejskiej Współpracy Terytorialnej,
Program Operacyjny Pomoc Techniczna.

Cel strategiczny Narodowej Strategii Spójności (NSS):
Tworzenie warunków dla wzrostu konkurencyjności gospodarki polskiej opartej na wiedzy i przedsiębiorczości, zapewniającej wzrost zatrudnienia oraz wzrost poziomu spójności społecznej, gospodarczej i przestrzennej Polski w ramach Unii Europejskiej i wewnątrz kraju.

Cele szczegółowe NSS:
1) Tworzenie warunków dla utrzymania trwałego i wysokiego tempa wzrostu gospodarczego,
2) Wzrost zatrudnienia poprzez rozwój kapitału ludzkiego oraz społecznego
3) Podniesienie konkurencyjności polskich przedsiębiorstw w tym szczególnie sektora usług,
4) Budowa i modernizacja infrastruktury technicznej, mającej podstawowe znaczenie dla wzrostu konkurencyjności Polski i jej regionów,
5) Wzrost konkurencyjności polskich regionów i przeciwdziałanie ich marginalizacji społecznej, gospodarczej i przestrzennej,
Rozwój obszarów wiejskich.

Na realizację NSRO zostanie przeznaczonych ok. 85,6 mld euro. W tym ponad 59,5 mld euro z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, ok. 9,7 mld ze środków krajowych a ok. 16,3 to wkład podmiotów prywatnych.
Najwięcej środków jest zarezerwowanych na program operacyjny Infrastruktura i środowisko (ok. 21,3 mld euro) i regionalne programy operacyjne (ok. 15,9 mld euro). Na realizację NSRO zostanie przeznaczonych ok. 85,6 mld euro. W tym ponad 59,5 mld euro z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności, ok. 9,7 mld ze środków krajowych a ok. 16,3 to wkład podmiotów prywatnych. Najwięcej środków jest zarezerwowanych na program operacyjny Infrastruktura i środowisko (ok. 21,3 mld euro) i regionalne programy operacyjne (ok. 15,9 mld euro).

Zasada podziału środków EFRR i EFS między 16 województw dla regionalnych programów operacyjnych:

Wszystkie regiony uczestniczą w podziale tylko 80 proc. ogółu środków. Kryterium podziału jest liczba ludności. W podziale pozostałych 20 procent funduszy uczestniczą tylko te regiony, w których poziom PKB na 1 mieszkańca jest niższy od 80 procent średniej krajowej i w których stopa bezrobocia jest wyższa od 150 procent średniej krajowej.

Miłej lektury Laughing