Zagadnienia na Ekonomie

sniezynkaa

1.Przedmiot ekonomii- scharakteryzuj wg. wybranego kryterium
2. Koszty alternatywne- istota
3. Problem "rzadkości" w ekonomii
4. Zasada optymalizacji decyzji ekonomicznych - istota i elementy
5. Elementy modelu systemu gospodarki rynkowej
6. Popyt -istota i czynniki kształtujące go
7. Podaż - istota i czynniki kształtujące go
8.Prawo popytu i podaży- cena równowagi rynkowej
9. Elastyczność popytu- istota i rodzaje elastyczności
10. Elementy teorii racjonalnego zachowania się konsumenta
11. Funkcje konsumpcji- krzywa obojętności konsumenta
12. Budżet konsumenta- istota i struktura
13.Równowaga konsumenta
14. Funkcja produkcji problem substytucyjności czynników produkcji- zasobów
15.co to jest linia jednakowego kosztu producenta
16.Równowaga producenta - optimum producenta
17. Koszty- istota struktura i rodzaje
18.wpływ skali produkcji na koszty
19.Rodzaje rynków a mechanizmy konkurencji
20.Proces monopolizacji - istota i formy
21.Cena rynkowa na rynku doskonale konkurencyjnym i rynku monopolistycznym
22. Rynki czynników produkcji a gospodarka w skali makro
23. Struktura gospodarki - ujęcie przedmiotowe
24. Popyt globalny a globalna podaż
25.PKB a Produkt Narodowy brutto a Produkt Narodowy Netto
26. Czynniki wzrostu dochodu narodowego- wg wybranego kryterium
27. Elementy składowe popytu globalnego
28. Krańcowe skłonności do konsumpcji - istota i rola w gospodarce
29. Rozporządzalny dochód osobisty ludności - istota i rola w gospodarce
30. Polityka makroekonomiczna - struktura i rodzaje
31. Bank centralny- zadania funkcje cele
32. Polityka pienięzna - rodzaje i znaczenie
33. rola inwestycji w gospodarce

edka

odpowiedzi na wszystkie pytania są na foliach ktore śa w poscie testy ponizej
i są w fajny sposob opracowane

Gość

ale jak sie wejdzie na ten podany w testach link u edki, to czy to sa te materiały "wykłady-mikroekonomia"??i tam sa wszystkie te zagadnienia??

Gość

no musisz sobie kazdy wyklad otowrzyc i szukac w spisie tresci bo nie sa po kolei i sa tam odpowiedzi tylko na 20 pierwszych zagadnien z tego co wiem. Jakbys cos zrobila,uporzadkowala te wiadomosci to rzuc je na forum jezeli cos zrobie tez wrzuce. Powodzenia.

Gość

dzięki za info:)to jest apel do wszystkich!jak ktoś zrobi ściągi to wrzućcie proszę Smile

colito

Ladna Fotka xDDDDDDDD

edka

HEHHE PRZEZAJEBISTA FOTA:)

Biery27

No dobry pomysł żeby powiększyć emblematy Smile

Gość

Ludzie ludzie djacie spokoj z wymyslaniem teraz jakie bedziecie miec zdjecie na forum:D Very Happy

wrzucajcie jakies materiały Very Happy

edka

JAK SIE PODOBA MOJ LATAJąCY TłITI? Razz

Gość

znalazłam pare rzeczy, moze sie przydadzą komuś

DOCHÓD NARODOWY – obejmuje całość dochodów wypłaconych za wykorzystanie czynników produkcji / kapitał , ziemia , praca / w określonym czasie ich właściciela .
Stąd dochód narodowy jest sumą procentów , rent i płac z punktu widzenia źródeł pochodzenia czynników produkcji . Dochodów narodowy jest dochodem z tytułu ich zaangażowania w procesie produkcji . Z punktu widzenia przedsiębiorstw dochód narodowy jest kosztem zużycia tych czynników produkcji.
Dlatego też dochód narodowy jest równy całkowitym kosztom produkcji dóbr i usług zawartych w produkcie narodowym netto . Możemy zapisać że : DN = PNN – podatki pośrednie ponieważ wynagrodzenia czynników produkcji są mniejsze od wpływów pieniężnych ze sprzedaży . Część tych wpływów stanowią podatki pośrednie , które trafiają do budżetu państwa .

DOCHODY OSOBISTE – stanowią całkowity dochód uzyskiwany przez obywateli przez opłaceniem podatku dochodowego .

DOCHÓD ROZPORZĄDZALNY – /dochód osobisty do dyspozycji/ - stanowią dochody osobiste pomniejszone o podatki osobiste / majątkowe , spadkowe / a także o kwotę opłat nie podatkowych .

Różnica między produktem krajowym brutto a dochodem narodowym :
- produkt krajowy brutto mierzymy w cenach zakupu towaru przez klientów
- dochód narodowy mierzymy w cenach uzyskanych przez przedsiębiorstwa ze sprzedaży produktów
Ceny te różnią się o wielkość podatku od sprzedaży i akcyzy .

BARTER- jest to wymiana naturalna produktu na produkt , w handlu zagranicznym może być spowodowany brakiem wymienialnej waluty.
Towar który utrzymuje na stał pozycje ogólnego ewkiwalentu staje się pieniądzem .
Pierwszą formą pieniądza był pieniądz przedmiotowy.

Rodzaje pieniądza :
1. Pieniądz przedmiotowy
2. Pieniądz towarowy / w XIX w / obejmuje złote i srebrne monety oraz kruszce szlachetne .
Przyczyny : - złoto występuje w ograniczonych ilościach, jest trudny do wydobycia
3. Pieniądz symboliczny papierowy : niski koszt wytworzenia , prawo nadaje mu wartość i czyni
akceptowanym środkiem płatniczym , w czasie inflacji traci wartość .
4. Pieniądz bezgotówkowy – zapisy na rachunkach bankowych należących do przedsiębiorstw ,
Firm oraz osób fizycznych .Wkłady uruchamiane są za pomocą czeków , kart płatniczych . Jest
Emitowany przez banki handlowe i nie jest prawnym środkiem płatniczym .
5. Pieniądz międzynarodowy i są nimi :
- EURO

Funkcje pieniądza :
1. Środek cyrkulacji i obiegu / środek wymiany / - pieniądz usprawnia wszelkie rodzaje transakcji
posługujemy się miarą M1 .
2. Środek tezauryzacji czyli magazyn wartości – pieniądz jest środkiem przechowywania siły
nabywczej w czasie , pozwala dokonywać zakupów w przyszłości . Tę funkcję pełnią również inne aktywa : akcje , obligacje , domy , biżuteria / M2 , M3 /
3. Miernik wartości albo jednostka rozrachunkowa czyli w nim są wyrażone ceny prowadzonego
rozliczenia .
4. Środek płatniczy albo środek odroczonych płatności pieniądz używany jest przy spłacie wszelkich
zobowiązań np. płace , pożyczki , podatki .
5. Pieniądz światowy spełnia wymienione wyżej funkcje z tym zastrzeżeniem że one do wymiany
międzynarodowej .

Cechy charakteryzujące pieniądz :
1. Podaż pieniądza musi być ograniczona .
2. Pieniądz musi być podzielny .
3. Pieniądz musi być łatwo przenośny .
4. Pieniądz powinien być trwały .

Wartość pieniądza .
Pieniądz kulkowy wartość swą czernie z przyczyn kulturowych i społecznych .
Pieniądz towarowy wartość była utożsamiana z pewnymi towarami . Wartość to waga tych towarów : złota , srebra .

Funkcje Banku Centralnego :
1. Jest bankiem banków
2. Prowadzi rozliczenie z rządem
3. Kontroluje krajową podaż pieniądza
4. Stabilizuje funkcjonowanie rynków finansowych

Z punktu widzenia Makro najważniejszą funkcją jest kontrolowanie podaży pieniądza .
Instrumenty kontroli podaży pieniądza :
1. Ustalenie poziomu stopy dyskontowej
2. Operacje na otwartym rynku
3. Kontrola poziomu rezerw obowiązkowych banków

Rodzaje polityki pieniężnej stosowanej przez Bank Centralny
1. EKSPANSYWNA – miękka polityka pieniężna – polega na zwiększaniu podaży pieniądza poprzez obniżenie stopy dyskontowej , zakup wyemitowanych przez rząd papierów wartościowych na otwartym rynku obniżenie wskaźnika rezerw obowiązkowych .
2. RESTRYKCYJNA – twarda – polega na zmniejszeniu podaży pieniądza przez podwyższenie stopy dyskontowej , sprzedaż publicznych papierów wartościowych i podwyższeniu rezerw wskaźnika obowiązkowych .

Bank Centralny oddziaływuje na podaż pieniądza w celu stabilizacji poziomu produkcji i zatrudnienia oraz wspierania rozwoju gospodarczego .

Przykład ekspansywny :
W okresie recesji charakteryzującej się spadkiem tempa wzrostu gospodarczego i wzrostem bezrobocia zalecana jest ekspansywna polityka pieniężna . Działania w celu zwiększenia podaży pieniądza powodują obniżenie w przynajmniej krótkim okresie stopy %. Wzrost podaży pieniądza i obniżenie podaży pieniądza zwiększają popyt globalny w konsekwencji inwestycje , zatrudnienie oraz poziom działalności gospodarczej .

Przykład restrykcyjny w Polsce :
Innego rodzaju działania podejmuje Bank Centralny gdy inflacja osiąga wysoki poziom . Uznając że jest ona spowodowana nadmierną kreację pieniądza Bank Centralny w celu jej opanowania zmniejsza stopę wzrostu podaży pieniądza stosując restrykcyjną politykę pieniężną . Jej konsekwencją jest obniżenie także rozmiarów inwestycji i produkcji oraz zatrudnienia .

edka

TEZ COś MAM

EKONOMIA- nauka o prawach rządzących procesami gospodarczymi
MIKROEKONOMIA- koncentruje się na badaniu indywidualnych decyzji konsumentów i przedsiębiorstw (bada funkcjonowanie poszczególnych podmiotów gospodarczych
MAKROEKONOMIA- bada współzależność zjawisk i procesów zachodzących w skali całej gospodarki
EKONOMIA POZYTYWNA- zajmuje się opisem rzeczywistości gospodarczej oraz wykrywaniem występujących w niej prawidłowości i powstrzymuje się od sądów wartościujących
EKONOMIA NORMATYWNA- zajmuję się oceną rzeczywistości gospodarczej opartej na subiektywnym wartościowaniu zjawisk. Formułuje warunki konieczne do uzyskania porządnych stanów w gospodarce
POTRZEBA- to subiektywne odczuwanie braku czegoś, połączone z dążeniem do eliminacji tego stanu
PRAWA EKONOMICZNE- stałe powtarzające się związki przyczynowo- skutkowe między zjawiskami ekonomicznymi występującymi w procesach rozwoju gospodarczego
TEORIA EKONOMICZNA- zbiór twierdzeń wyjaśniających zjawiska i procesy ekonomiczne ujmowane w modelu ekonomicznym
METODY BADAŃ EKONOMICZNYCH- obserwacja zjawisk badań ekonomicznych (podstawowa metoda), konkretyzacja, weryfikacja
MODEL EKONOMICZNY- uproszczony schemat rzeczywistości ułatwiający wykrycie najważniejszym zależności w gospodarce, które w rzeczywistości są bardziej skomplikowane
UWAGI EKONOMICZNE:
1. klauzula „ceteris poribus” (przy pozostałych warunkach nie zmienionych)- założenie stosowane w badaniach ekonomicznych, polegające na przyjęciu za niezmienne wszystkich elementu danego modelu ekonomicznego poza badanymi
2. błąd logiczny- „post hoc ergo proteer hoc”- można go popełnić, przyjmując zawsze a priori, że zjawisko bezpośrednio poprzedzające inne zjawisko, musi być jego przyczyną J
3. logiczny błąd złożenia- w badaniach ekonomicznych może być popełnione wówczas gdy to co jest prawdziwe dla części zjawisk ekonomicznych uznawane jest za nieuchronnie prawdziwe dla wszystkich
POTRZEBY LUDZKIE, ZASOBY, WYBÓR EKONOMICZNY:
Nieograniczone potrzeby a ograniczone zasoby zmuszają do dokonywania wyborów. Organiczność zasobów powoduje ograniczone możliwości produkcyjne gospodarki.
CZYNNIKI PRODUKCJI (ZASOBY)- wszystkie nakłady w procesie produkcji do wytwarzania dóbr i usług:
· ZIEMIA- jej powierzchnia oraz wszelkie bogactwa naturalne, które mogą być wykorzystane w procesie produkcji;
· PRACA- wykorzystywanie energii ludzkiej i umiejętności w działalności gospodarczej
· KAPITAŁ- potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej budynki, maszyny, urządzenia (kapitał rzeczowy), oraz środki finansowe, np. papiery wartościowe, pieniądze
· PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ- umiejętność właściwego zorganizowania procesu produkcji i racjonalnego wykorzystania zasobów, którymi dysponujemy
RZADKOŚĆ ZASOBÓW w danym czasie istnieje określona ilość dóbr, istniejące zasoby są niewystarczające dla zaspokojenia sumy istniejących potrzeb
GRANICA MOŻLIWOŚCI PRODUKCYJNYCH- (krzywa transformacji)- przedstawia różne kombinacje dóbr lub usług, które mogą być wytwarzane gdy wszystkie czynniki wytwórcze są w pełni efektywnie wykorzystane, najlepsza możliwa do wytworzenia struktura produkcji przy posiadanym zasobie czynników wytwórczych
KOSZT ALTERNATYWNY- (koszt utraconych możliwości)- utrata wartości jaką można było uzyskać w wyniku zastosowania zasobów do produkcji i innych dóbr i usług. Wzrost korzyści z podjętej decyzji wiąże się z koniecznością poniesienia kosztu alternatywnego

SYSTEMY GOSPODARCZE:
SYSTEM NAKAZOWY- system gospodarowania charakteryz. się społeczną własnością środków produkcji likwidacji rynkowego charakteru gospodarki podmioty gospodarcze pozbawione są samodzielności. Najważniejsze decyzje gospodarcze podejmuje rząd stosując narzędzia administracyjne: nakazy, zakazy, przydziały, limit.
SYSTEM RYNKOWY- sposób gospodarowania charakt. się występowaniem prywatnej własności środków produkcji. Najważniejszym regulatorem gospodarki jest mechanizm rynkowy, rak ingerencji centralnej w funkcjonowaniu podmiotów gospodarczych.
SYSTEM GOSPODARKI MIESZANEJ- sposób gospodarowania łączący elementy gospod. rynkowej i nakazowej, zawiera zarówno samoczynnie działający mechanizm rynkowy jak i centralny układ regulacji
FUNKCJONOWANIE RYNKU:
RYNEK- sposób dokonywania transakcji, kupna, sprzedaży polegający na tym, że jest towar o określonej cenie, kupujący i sprzedający
POPYT- ilość dobra jaką nabywcy chcą zakupić w określonym czasie
DETERMINANTY POPYTU- cena danego dobra, ceny innych dóbr (komplementarnych i substytucyjnych, dochody realne nabywców, liczba potencjalnych nabywców, gusty i preferencje, oczekiwania dotyczące przyszłego poziomu cen i dochodów
PRAWO POPYTU- wzrost ceny danego dobra powoduje spadek zapotrzebowania na to dobro.
PARADOKSY POPYTU:
· Efekt snoba (luksus na pokaz)
· Dobra giffena (jak coś jest tak drogie, że nas nie stać to bierzemy to tańsze)
· Oczekiwanie inflacyjne- w obawie, że produktu będą droższe i wykupują je
PODAŻ- ilość dobra oferowana w sprzedaży w określonym czasie
DETERMINANTY PODAŻY- zdolności produkcyjne firm (określone przez zasoby czynników wytwórczych i ich wydajności); opłacalność produkcji zależne do kosztów produkcji i sprzedaży; technika i technologia produkcji; interwencja państwa, podatki, dotacje, licencje, cła
CENA- wartość towaru wyrażona w pieniądzu
PRAWO PODAŻY- wzrost ceny danego dobra zachęca producentów do zwiększania oferowanej ilości tego dobra (ceteris paribus)
PRAWO ENGLA- wzrost dochodow gospodarstw domowych ogranicza udział żywności w wydatkach ogółem tego gospodarstwa domowego.
Zmiany popytu i podaży (krzywe)
RÓWNOWAGA RYNKOWA-
CENA RÓWNOWAGI (czyszcząca) to cena przy której wielkość popytu na dane dobro zrównuje się z wielkością jego podaży (d=s)

SPOSOBY PRZYWRACANIA RÓWNOWAGI RYNKOWEJ
Na wolnym rynku działa mechanizm samoczynnie przywracający równowagę.
WOLNY RYNEK- to rynek, w którym ceny ustalają się w wyniku swobodnej gry popytu i podaży
RYNEK REGULOWANY PRZEZ PAŃSTWO- jest to rynek na którym stosowane są następujące formy interwencji państwa: regulacja podaży (licencje, koncesje, uprawnienia do prowadzenia rynku), regulacja popytu ( poprzez podatki pośrednie wat i akcyza lub podatki bezpośrednie), regulacja cen (ustalanie cen minimalnych lub maksymalnych na dane towary, lub cen urzędowych)
CENA MINIMALNA- cena ustalana przez rząd, poniżej której dany towar nie może być sprzedawany, jest ona wyższa od ceny równowagi rynkowej
CENA MAKSYMALNA- ustalana przez rząd, powyżej której dany towar nie może być sprzedawany, jest ona niższa od ceny równowagi rynkowej
Zmiany popytu i sprzedaży są prawdopodobnie zmianami pozacenowych determinant popytu i podaży. Efektem tych zmian jest wzrost lub spadek ceny równowagi połączony ze wzrostem lub spadkiem ilości towaru sprzedawanej i nabywanej na rynku.

ELASTYCZNOŚĆ POPYTU I PODAŻY:
Elastyczność popytu będziemy dzielić a trzy elementy: cenowa, dochodowa, mieszana
ELASTYCZNOŚĆ CENOWA POPYTU- miara reakcji popytu na zmiany ceny drugiego dobra stosunek względnej (procentowej) zmiany wielkości popytu na dane dobro do względnej (procentowej) zmiany jego ceny. Odpowiada na pytanie o ile % wzrośnie lub zmaleje wielkość popytu w rezultacie zmiany ceny o 1%
q= delta Q/Q dzielone przez delta p/p
- (q=0)- elastyczność zerowa- poyt sztywny
- (|q|<1)- elastyczność niska- popyt nieelastyczny
- (|q|=1)- elastyczność równa jedności
- (|q|>1)- elastyczność wysoka- poyt elastyczny
- (|q|= nieskończoność)- elastyczność nieskończenie wielka- popyt doskonale elastyczny
POPYT ELASTYCZNY- rezygnujemy z danego produktu kiedy cena wzrasta (dobra luksusowe, dla dóbr posiadających substytuty, jest jeżeli stanowi niewielki wydatek w danym budżecie)
POPYT NIEELASTYCZNY- mała jest zmiana popytu pod wpływem zmiany ceny (brak substytutów)
mała jest zmiana popytu pod wpływem zmiany ceny (brak substytutów)
CZYNNIKI ROZRÓŻNIAJĄCE ELASTYCZNOŚĆ POPYTU- niezbędność danego dobra; ilość substytutów danego dobra- im więcej substytutów tym bardziej elastyczny popyt; czas na dokonanie zakupów im dłuższy tym bardziej elastyczny popyt; udział wydatków na dane dobro w budżecie rodziny im większe tym bardziej elastyczny popyt
WYKORZYSTANIE ELASTYCZNOŚCI CENOWEJ POPYTU W ANALIZIE PRZEDIĘBIORSTWA:
Dla dóbr o popycie elastycznym obniżka cen przynosi wzrost przychodów sprzedawcy. Dla dóbr o popycie nieelastycznym obniżka cen powoduje spadek przychodów sprzedawcy
ELASTYCZNOŚĆ DOCHODOWA POPYTU- reakcja wielkości popytu na zmianę poziomu realnego dochodu nabywcy lub nabywców dobra
ZRÓŻNICOWANIE POPYTU NA ZMIANĘ DOCHODÓW:
- dobra niższego rzędu- (niższy gatunek)- takie dobra na które popyt maleje gdy dochód rośnie
- dobra normalne- popyt wzrasta w miarę wzrostu dochodów
- dobra luksusowe- szybki wzrost popytu w miarę wzrostu dochodów
ZNACZENIE ELASTYCZNOŚCI DOCHODOWEJ POPYTU DLA OKREŚLENIA ZMIAN W POPYCIE RYNKOWYM
Znajomość elastyczności dochodowej popytu umożliwia określenie zmian w strukturze konsumpcji w danym kraju. Udział dóbr luksusowych w konsumpcji czy udział dóbr niższego rządu w konsumpcji
Elastyczność mieszana popytu- reakcja popytu na dobra X na zmianę ceny dobra Y
Elastyczność cenowa podaży- reakcja podaży na zmianę ceny danego dobra
WYKORZYSTANIE ELASTYCZNOŚCI W ANALIZIE RYNKU:
- określenie zmian sumy utargów (lub wydatków) przy zmianach ceny w zależności od elastyczności cenowej popytu na dane dobra
- ustalenie właściwej skali przywrócenia równowagi rynkowej
- określenie prawdopodobnych zmian popytu na różne dobra pod wpływem przewidywanej zmiany dochodów ludności
- przewidywanie zmian w strukturze spożycia ludności np. wzrost udziałów dóbr luksusowych w wyniku wzrostu dochodów ludności
TEORIA WYBORU KONSUMENTA:
- celem działalności gospodarstwa domowego jest maksymalizacja użyteczności (satysfakcji) czerpanej ze spożycia dóbr
- konsument jest racjonalny w swoich wyborach
- konsument podejmuje decyzje dotyczące określenia struktury konsumpcji w bieżącej, określenie ilości czasu pracy i czasu wolnego, określenie wielkości konsumpcji bieżącej i wielkości oszczędności
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA DECYZJE KONSUMENTA- dochód, ceny produktu, gusty konsumenta. Konsument podejmuje decyzje dotyczące zakupu określonych dóbr porównuje koszty i korzyści. Decyzje o zakupie danego dobra podejmuje gdy korzyści z konsumpcji są większe niż koszty
UŻYTECZNOŚĆ CAŁKOWITA- o suma satysfakcji osiągniętej przez konsumenta z konsumpcji wszystkich jednostek danego dobra
UŻYTECZNOŚĆ KRAŃCOWA- to przyrost użyteczności osiągany z konsumpcji kolejnych jednostek danego dobra
PREFERENCJE KONSUMENTA A JEGO OGRANICZENIE BUDŻETOWE:
- preferencje konsumenta obrazują jego gusty, upodobania do konsumpcji określonych dóbr
- ograniczenie konsumenta stanowią jego dochody oraz ceny produktów
- preferencje konsumenta przedstawiamy za pomocą krzywej objętości: ograniczenie budżetowe przedstawia linia budżetowa konsumenta
RÓWNOWAGA KONSUMENTA (OPTIMUM KONSUMENTA)- jest to sytuacja w której konsument osiąga największą użyteczność (z rozdysponowanych środków, jest zadowolony i nie chce nic zmienić)
ZMIANY RÓWNOWAGI: efekt substytucyjny- dostosowanie popytu do samej zmiany relacji cen; efekt dochodowy- dostosowanie popytu do zmiany realnego dochodu związanej ze zmiana cen.
TEORIA PRZEDSIĘBIORSTWA
CZYNNIKI RYNKOWE- ustawodawstwo (nie znajomość prawa szkodzi), klienci, źródła kapitału (właściciele, banki; własne i obce), opinia publiczna i prasa, związki zawodowe, dostawcy, konkurencja, partnerzy handlowi, rynek pracy
KLASYFIKACJA PRZEDSIĘBIORSTWA- sektor prywatny (prywatne, spółdzielcze), sektor publiczny (państwowa, komunalne). Indywidualne podmioty gospodarcze działają na podstawie ustawy o działalności gospodarczej- 01.01.2000r.
PODMIOTY PRYWATNE FUNKCJONUJĄCE W GOSPODARCE POLSKIEJ:
1. Indywidualny podmiot gospodarczy: zgłaszanie się do urzędu terytorialnego, założyć rachunek bankowy, urząd statystyczny aby otrzymać regon, urząd skarbowy aby utrzymać nip, ubezpieczyć się, odwiedzić ZUS, otrzymać pozwolenie od sanepidu
2. spółka cywilna (małe przedsięwzięcie)- na podstawie kodeksu cywilnego
3. spółki prawa handlowego- na podstawie kodeksu handlowego, osobowe (jawna i komandytowa), kapitałowe (spółka z ograniczona odpowiedzialnością (zoo) i spółka akcyjna (100 tys. Kapitału))
4. spółka cywilna i jawna- pełna solidarna odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki
5. spółka komandytowa- komplementariusz- główny udziałowiec; komandytariusze- do wysokości wzniesionych udziałów
WŁASNOŚĆ A ZARZĄDZANIE W PRZEDSIĘBIORSTWIE. CELE I DZIAŁALNOŚĆ
CELE DZIAŁALNOŚCI PRZEDSIĘBIORSTWA- osiągnięcie zysku (krótkookresowe perspektywy i długookresowe)
KOSZTY- ogół nakładów czynników wytwórczych przeniesionych przez przedsiębiorstwo na wytworzenie określonej wielkości produkcji
UTARG CAŁKOWITY- łączny przychód przedsiębiorstwa ze sprzedaży określonej ilości produktu Uc= P(cena)*Q(ilość towaru); finansowy= utarg całkowity- koszt całkowity
KOSZTY STAŁE- to wydatki związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, które nie zależą od wielkości wytwarzanej produkcji (w krótkim okresie), np. koszty administracyjne, amortyzacja, odsetki bankowe
KOSZTY ZMIENNE- ich wysokość zmienia się wraz ze zmianą rozmiarów produkcji, np. zużytych surowców energii
KOSZT CAŁKOWITY- suma kosztów stałych i zmiennych
KOSZT PRZECIĘTNY CAŁKOWITY- podstawowa miara dla właścicieli firmy Kpc= Kc (koszt całkowity)/Q(il. towaru)
UTARG PRZECIĘTNY W PRZEDSIĘBIORSTWIE- średnia cena po której sprzedano produkty w firmie
OPTYMALNA WIELKOŚĆ PRODUKCJI- dla przedsiębiorstw jest taka skala produkcji, która zapewnia maksymalną wielkość zysku lub minimalną wielkość straty
OPTIMUM EKONOMICZNE- to wielkość produkcji, która zapewnia przedsiębiorstwu najlepszy wynik ekonomiczny
OPTIMUM TECHNICZNE- to wielkość produkcji zapewniająca przedsiębiorstwu minimalną kosztu przeciętnego Kpc= minimum
DECYZJE PRODUKCYJNE PRZEDSIĘBIORSTWA: krótki okres (wybrać optymalną wielkość produkcji i produkować jeżeli p>Kpz); długi okres (wybrać optymalną wielkość produkcji i produkować jeżeli p>Kpz)
KOSZT KRAŃCOWY- to przyrost utargu całkowitego osiągnięty przy sprzedaży dodatkowej jednostki produkcji Uk= delta Uc/ delta Q
PRÓG RENTOWNOŚCI- opłacalności- nazywamy punkt, w którym przedsiębiorstwo przechodzi od strat do zysku
KOSZTY KSIĘGOWE- to zarejestrowanie w księgach rachunkowych przeds. Wydatki na wytworzenie określonych rozmiarów produkcji (wszystkie wydatki zsumowane)
KOSZTY EKONOMICZNE- są sumą kosztów księgowych i kosztów alternatywnych czynników wytwórczych wykorzystywanych w działalności gospodarczej Ke=Kk+Ka
ZYSK KSIĘGOWY- różnica między przychodami ze sprzedaży produktu, a wykazanym w księgach ....... uzyskania Zk=Uc-Kk
ZYSK EKONOMICZNY- stanowi go różnica między utargiem całkowitym a kosztami ekonomicznymi (obejmującymi koszty księgowe oraz koszty alternatywne czynników wytwórczych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej Ze=Uc-Ke
ZYSK NORMALNY (ZEROWY)- osiągany jest przez przeds. Wówczas, gdy przychodzą ze sprzedaży produkty pokrywają jedynie koszty ekonomiczne poniesione na ich uzyskanie (Uc=Ke)
KORZYŚCI SKALI- występują wówczas, gdy przeciętny koszt wytworzenia maleje wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji; występują gdy wzrost produkcji prowadzi do obniżenia kosztów jednostkowych: specjalizacja i podział pracy, niepodzielność czynników produkcji, „zasada kontenera”- urządzenia pojemnościowe wykazują tendencję do zmniejszenia jednostkowych kosztów wraz ze wzrostem skali produkcji, większa efektywność dużych urządzeń, korzyści organizacyjne, rozkład kosztów ogólnych, korzyści stanowią np. niższe ceny za niektóre czynniki produkcji nabywane w dużych ilościach
NIEKORZYŚCI SKALI- gdy przeciętny koszt wytwarzania rośnie w miarę zwiększania rozmiarów produkcji; pojawiają się gdy koszty przypadające na jednostkę produkcji rosną w miarę zwiększania skali produkcji: trudności w zarządzaniu dużym przedsięb.; zależność między poszczególnymi etatami produkcji może prowadzić do zakłóceń, gdy na którymś z etapów nastąpi opóźnienie; pogorszenie się stosunków pracy, ograniczenia w dostępności surowców
STRUKTURA RYNKU- model zachowań nabywców i sprzedawców charakter. Dla danego typu rynku. W zależności od stopnia intensywności konkurencji panującej na rynku wyróżnia się następujące struktury rynku: konkurencję doskonałą, konkurencje monopolistyczną, oligopol, monopol, bariery wejścia do danej gałęzi
WSPÓŁCZYNNIK KONCENTRACJI- określa udział kilku największych firm w obrotach danej gałęzi; wsp. konc= oborty firm A+B+C/ obroty gałęzi * 100%
- bliski 0% kon. doskonała
- 15-35% kon. monopolistyczna
- 60-70% oligopol
- bliski 100% rynek monopolu
MINIMALNA SKALA EFEKTYWNA- to wielkość produkcji, przy której krzywa długookresowych kosztów przeciętnych przedsiębiorstwa przestaje opadać.
PORÓWNANIE KOSZTÓW UTARGU ZYSKU W RÓŻNYCH STRUKTURACH RYNKOWYCH- krzywe kosztów mają jednakowy przebieg we wszystkich strukturach rynkowych; krzywe utargów mają zróżnicowaną postać; w krótkim okresie przeds. w każdej strukturze rynkowej mogą osiągać zyski nadzwyczajne, normalne lub ponosić straty; w długim okresie na rynku konkurencji doskonałej i monopolistycznej firmy osiągają zyski normalne. Na rynku monopolistycznym w długim okresie firmy osiągają zyski nadzwyczajne. Na rynku oligopolu osiągają zyski nadzwyczajne jeśli zawierają między sobą porozumienia.
MONOPOL NATURALNY- wynikający z wysokich jednostkowych kosztów wytwarzania przy produkcji na małą skalę
SIŁA MONOPOLISTYCZNA- zdolność monopolu do narzucania cen wyższych niż kwoty krańcowe. Na rynku monopolu ustalone są wyższe ceny w porównaniu z rynkiem konkurencyjnym i oferowana jest mniejsza ilość punktów
RYNEK OLIGOPOLU- firmy osiągają wysokie zyski jeśli się umówią, że ograniczają produkcję do pewnego poziomu. Jeżeli nie otrzymają porozumień i zwiększą produkcję, zyski obydwu firm maleją.
FORMY POROZUMIENIA FIRM:
KARTEL- firmy ustalają wspólną cenę zbytu albo dzielą się rynkami zbytu
SYNDYKAT- firmy tworzą wspólną centralę zbytu
TRUST- firmy tracą samodzielność tworząc jedną całość
RYNEK KAPITAŁU:
- KAPITAŁ- zasób środków pieniężnych lub rzeczowych, inwestowany w działalność gospodarczą z zamiarem osiągnięcia zysku
- KAPITAŁ FINANSOWY- środki pieniężne i papiery wartościowe
- KAPITAŁ RZECZOWY- budynki, maszyny, urządzenia, surowce i materiały wykorzystywane w działalność gospodarczą
- AKUMULACJA- powiększenie kapitału rzeczowego
- AMORTYZACJA- zużycie dobra inwestycyjnego w wyniku jego eksploatacji (zużycie fizyczne) oraz dokonującego się postępu naukowo- technicznego (zużycie normalne)
- INWESTYCJE- akumulacja kapitału
INWESTYCJE BRUTTO- całkowite rozmiary dokonywanych w gospodarce nakładów inwestycyjnych (inwestycje nowe i modernizacja posiadanego zasobu kapitału)
INWESTYCJE NETTO- przyrost zasobu dóbr inwestycyjnych w gospodarce
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA DECYZJE INWESTYCYJNE:
CZAS- zakup dóbr kapitałowych wymaga ponoszenia nakładów w chwili obecnej, a efekty produkcyjne pojawiają się dopiero za pewien czas
RYZYKO- decyzje inwestycyjne podejmowane są w warunkach niepewności i ryzyka, gdyż trudne jest przewidywanie warunków gospodarowania w przyszłości
KRYTERIA OCENY PROJEKTÓW INWESTYCYJNYCH:
- stopa zysku z kapitału- roczny zysk netto w stosowaniu do wartości całego zaangażowanego kapitału (r=D/k)
- stopa zwrotu z inwestycji- roczny przychód z inwestycji w stosunku wartości zainwestowanego kapitału (rl=D/k)
- okres zwrotu- wskazuje, ile lat musi mieć inwestor na odzyskanie sumy włożonej na daną inwestycję (T=ki/D)
ŹRÓDŁA FINANSOWANIA INWESTYCJI- fundusze własne (zyski, amortyzacja, udziały wspólników, sprzedaż akcji), fundusze obce (kredyty bankowe, emisja obligacji). Zastosowanie prawidłowej proporcji między kapitałem obcym pozwala zwiększyć efektywność kapitału własnego
POPYT NA KAPITAŁ POŻYCZKOWY- zgłoszony jest przez firmy, które chcą inwestować. Wielkość popytu na kapitał zależy od: popytu na produkt przedsięwzięcia, stopy oprocentowania pożyczek. Relacji cen kapitału i innych czynników produkcji.
PODAŻ KAPITAŁU POŻYCZKOWEGO- tworzą depozyty pieniężne ludności w bankach i innych instytucjach finansowych. Głównym źródłem tych depozytów są oszczędności gospodarstw domowych. Wielkość podaży kapitału pożyczkowego zależy od: wysokości stopy procentowej depozytów bankowych, wysokości bieżących dochodów gospodarstw domowych, zamożności społeczeństwa (krańcowa skłonność do oszczędności)
KRAŃCOWA SKŁONNOŚĆ DO OSZCZĘDNOŚCI- przyrost oszczędności do przyrostu dochodów
ANALIZA OPŁACALNOŚCI INWESTYCJI
STOPA PROCENTOWA- jako koszt finansowy kredytu inwestycyjnego oraz miara kosztu alternatywnego inwestycji
NOMINALNA STOPA PROCENTOWA- określa, ile odsetek otrzymamy lub zapłacimy od pożyczonej sumy
REALNA STOPA PROCENTOWA- określa, jaką realną wartość będzie niósł powiększony o odsetki kapitał po uwzględnieniu inflacji
PROCENT SKŁADANY- technika oprocentowania kapitału finansowego uwzględniając kapitalizację odsetek
RYNEK PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH- problem wyboru form oszczędzania- oceniamy relatywne stany oprocentowania; działania bardziej ryzykowne wiążą się z możliwością zdobycia lub utraty większych sum pieniędzy niż działania mniej ryzykowne; sposoby ograniczenia ryzyka inwestycyjnego (dywersyfikacja- zróżnicowanie portfela posiadania aktywów; lokowanie pieniędzy w fundusz powierniczy, znajomość rynku kapitałowego)
AKCJA- papier wartościowy; świadectwo udziału majątku spółki akcyjnej
OBLIGACJA- papier wartościowy dłużny; nabywca obligacji udziela pożyczki emitentowi obligacji
LOKATY BANKOWE
FUNDUSZE POWIERNICZE- instytucje, które profesjonalnie inwestują kapitał, dywersyfikaując go między różne formy papierów wartościowych
WIG- Warszawski Indeks Giełdowy WIG20- 20 spółek o największych spółkach giełdowych
WIRR- W-wski Indeks Rynku Równoległego
HOSSA- wzrost notowań większości spółek giełdowych BESSA- spadek notowań
METODY OCENY SPÓŁEK GIEŁDOWYCH
- ANALIZA FUNDAMENTALNA- ocena sytuacji finansowej spółki na podstawie dostępnych danych
- ANALIZA TECHNICZNA SPÓŁKI

- ANALIZA WSKAŹNIKOWA SPÓŁEK- C/Z (cena/zysk- cena akcji do zysku przypadającego na 1 akcję), C/WK(cena/ wartość księgowa- cena akcji do wartości majątku przypadającego na jedną akcję)

iza

Reszta zagadnień na ekonomię:
34. Rola handlu zagranicznego w gospodarce
35. Inflacja a bezrobocie w gospodarce

Kasia

1)PRZEDMIOT EKONOMII
EKONOMIA-nauka społ analizująca i opisująca prod, dystrybucję i konsumpcję dóbr,i o prawach rządzących procesami gosp. Przedmiotem jest współpraca miedzy producentem a konsumentem.
MIKROEK-koncentruje się na badaniu indywidualnych decyzji konsumentów i przedsiębiorstw (bada funkcjonowanie poszczeg podmiotów gosp)
MAKROEK-bada współzależność zjawisk i procesów zachodzących w skali całej gosp
EK POZYTYWNA-zajmuje się opisem rzeczywistości gospodarczej oraz wykrywaniem występujących w niej prawidłowości i powstrzymuje się od sądów wartościujących.
EK NORMATYWNA-zajmuję się oceną rzeczywistości gosp opartej na subiektywnym wartościowaniu zjawisk. Formułuje warunki konieczne do uzyskania pożądanych stanów w gospodarce.
EK PODAŻOWA-to co oddajemy, produkujemy, POPYTOWA-to co potrzebujemy, kupujemy.
PRAWA EK-stałe powtarzające się związki przyczynowo-skutkowe między zjawiskami ekonom występującymi w procesach rozwoju gosp. Są: obiektywne-człowiek jest przedmiotem procesów gosp. musi je rozumieć i umieć nimi sterować, hist.-uwarunkowane pewnymi okolicznościami, statystyczne-działają zgodnie z teoria rachunku prawdop.
UWAGI EKONOM:
1. klauzula „ceteris poribus” (przy pozostałych warunkach nie zmienionych)- założenie stosowane w badaniach ekonom, polegające na przyjęciu za niezmienne wszystkich elem danego modelu ekonom poza badanymi
2. błąd logiczny- „post hoc ergo proteer hoc”- można go popełnić, przyjmując zawsze a priori, że zjawisko bezpośr poprzedzające inne zjawisko, musi być jego przyczyną
3. logiczny błąd złożenia- w badaniach ekonom może być popełniony wówczas gdy to co jest prawdziwe dla części zjawisk ekonom uznawane jest za nieuchronnie prawdziwe dla wszystkich.

2)KOSZTY ALTERNATYWNE
(koszt utraconych możliwości)- *utrata wartości jaką można było uzyskać w wyniku zastosowania zasobów do prod innych dóbr i usług. Wzrost korzyści z podjętej decyzji wiąże się z koniecznością poniesienia kosztu alternatywnego; *otrzymanie większej ilości jednego dobra jest możliwe jedynie pod warunkiem zmniejszenia prod innego dobra; *wartość poniechanej dział alternatywnej, na którą się nie zdecydowaliśmy, bo wybraliśmy coś innego. Ponieważ w świecie rzadkich zasobów każdy wybór ozn poniechanie innej możliwości, najlepszą miarą ekonom podjętej działaln jest właśnie koszt alternatywny.

3)PROBLEM RZADKOŚCI W EKONOMII
* istniejące zasoby są niewystarczające do zaspokojenia istniejących potrzeb
*jest wynikiem zależności między zapotrzebowaniem ludzi na dobra(zapotrzebowaniem potencjalnym) a ograniczonymi zdolnościami wytworzenia tych dóbr. Problem rzadkości występuje kiedy zapotrzebowanie ludzi na dobra przewyższa możliwości wyprodukowania tych dóbr(niezależnie do tego jak znaczne są możliwości prod). Wraz z upływem czasu pojawiają się nowe i lepsze technologie prod, zwiększają się również zasoby. W rezultacie prawa str nierówności powiększa się - zwiększają się możliwości wytwarzania większych ilości dóbr. Z drugiej str jednak wzrasta liczba ludzi, rosną również potrzeby, które każdy chciałby zaspokoić. Tak więc lewa str nierówności także zwiększa się sprawiając, że problem rzadkości nie znika.
Zapotrzebowanie >Zdolności
ilość dóbr, które ludzie chcieliby posiadać w ciągu roku > ilość dóbr które ludzie są zdolni wytworzyć w ciągu roku.

4)ZASADA OPTYMALIZACJI
Każdy podm gosp który dąży do maksymalizacji korzyści netto ze swej działaln powinien zwiększać ją lub zmniejszać aż do momentu zrównania się korzyści marginalnych z kosztami marginalnymi. ZM>KM-rozwój działaln(zasoby nie są optymalnie wykorzystane,można dalej rozwijać się) ZM<KM-ograniczenie działaln(trzeba się restrukturyzować) ZM=KM-optymalny poziom działaln (ZM-zysk margin, KM-koszty marg)
Zasada optym. opiera się na 2zjaw:-malejące korzyści marginalne -rosnące koszty marginalne
Korzyści marginalne maleją wraz z rozwojem działaln. Zwiększając prod rezygnujemy z możliwości wytwarzania innych dóbr – ponosimy koszt alternatywny.
Zasada produktywności – max prod przy posiadanych zasobach Zasada minimalizacji kosztów – osiągnięcie max zysku.

5)ELEM MODELU SYSTEMU GOSP RYNKOWEJ
Najważniejsze założenia gosp rynkowej:
-model dot g. ryn. w warunkach kapitalizmu tzn w warunkach takiego systemu społ-gosp gdzie większość zasobów jest własnością prywatną,
-gosp składa się z 2 gr podm gosp.-gospodarstw dom oraz przedsiębiorstw ( inne to- instytucje finansowe, administracja państwowa, władza lokalna.)
- rynek dzieli się na r. dóbr (konsumpcyjnych i kapitałowych) oraz na r. zasobów,
- współzależności między podmiotami gospodarczymi
KATEGORIE GOSP.RYNKOWEJ:
-towar-wyjściowa kategoria gosp. rynk.-produkt pracy ludzkiej, usługa.(nie każdy prod jest towarem. Towarem jest prod który został z góry przeznaczony do wymiany.) Towar wyraża określona relacje, z góry zakłada ze jest rynek.
-cena-nie wyraża wprost wartości, musi być pewien budulec-pieniądz., wstępnie ustalona zapłata za określone świadczenia,
-pieniądz-materialny lub nie środek, który można wymienić na towar/usługę. Jest nośnikiem określonego systemu gosp.(Funkcja:-obrachunkowa-miernik wartości towaru. -Cyrkulacyjna- obieg towarów, -Tezauryzacyjna- środek gromadzenia wartości, -Płatnicza -Pieniądz światowy-w skali międzynar jest miernikiem wartości, cyrkulacji, tezauryzacji i środkiem płatniczym)

6)POPYT
relacja między ceną dobra(towary/usługi), a jego ilością jaką konsumenci chcą i mogą nabyć w określonym czasie, przy założeniu niezmienności innych elem charakteryzujących sytuację rynkową(ceteris paribus).Zależność między ceną a popytem-krzywa popytu.-krzywa malejąca
Zmiany popytu wynikające z poza cenowych determinantów powodują przemieszczanie się całej krzywej popytu(w lewo/prawo) np.wzrost liczby nabywców->zwiększenie popytu przy tej samej cenie.
Ruch krzywej w prawo powoduje, że przy każdej cenie wzrasta popyt.
Ruch krzywej w lewo powoduje, że przy każdej cenie maleje popyt.
Wielkość p.-ilość dobra, które konsumenci zechcą zakupić w określonym czasie (np. w ciągu tygodnia, miesiąca, roku) po danej cenie.
Prawo p.-Przy ceteris paribus, wraz ze wzrostem ceny danego dobra, zmaleje zapotrzebowanie na dobro, wraz ze spadkiem ceny zapotrzebowanie wzrośnie.
czynniki kształtujące p.-zw z rynkiem: wielkość dochodów, ceny substytutów, ceny dóbr komplementarnych, przewidywania co do kształtowania się cen w przyszłości, reklama pozarynkowe: preferencje konsumentów: gusty, upodobania i przyzwyczajenia, moda, czynniki demograficzne: liczba ludności, struktura wiekowa, struktura płciowa, stan cywilny, poziom wykształcenia, wyznanie, warunki geograf, war klimat, pora roku, poziom zamożności, sytuacja gosp, sytuacja polit.
paradoksy p.: • Efekt snoba (luksus na pokaz); • Dobra giffena (jak coś jest tak drogie, że nas nie stać to bierzemy to tańsze); • Oczekiwanie inflacyjne- w obawie, że produktu będą droższe i wykupują je; -efekt Veblena - jest to wzrost wielkości popytu na dobra luksusowe mimo wzrostu cen tych dóbr; -Efekt owczego pędu (naśladownictwa)-gdy konsumenci pragną nabywać pewne dobra, nawet po wyższych cenach tylko dlatego, że kupują je inni. Wynika to z chęci naśladowania osób, z którymi chcą się utożsamiać.

7)PODAŻ
ilość dóbr, oferowana na rynku przez producentów przy określonej cenie, przy założeniu niezmienności innych elementów charakteryzujących sytuację rynkową(ceteris paribus). Zależność między ceną a podażą przedstawia krzywa podaży- krzywa ta jest rosnąca.
Prawo p.- Przy niezmienności innych warunków rynkowych, podaż danego towaru się zwiększa, jeśli wzrasta jego cena, natomiast obniżaniu się ceny towarzyszy spadek wielkości podaży. Poziom podaży, tak jak poziom popytu nie zależy wyłącznie od ceny towaru.
Czynniki kształtujące p.: -cena danego dobra(ilość pieniędzy jaką producent otrzymuje ze sprzedaży każdej jednostki tego dobra); -ceny czynników prod(płace, opłaty za energię, czynsz, ceny urządzeń/surowców, % od zaciągniętych kredytów-poziom kosztów prod, technologia-postęp techniczny) -ceny dóbr substytucyjnych i komplementarnych; -liczba producentów na rynku, -cele przedsiębiorstwa, -oczekiwania dotyczące zmian cen, -eksport i import, -wielkość rezerw, -czynniki przypadkowe(pogoda, czas, jakim dysponują producenci, interwencyjna Polit państwa, dotacje, subwencje, warunki prawne, elastyczność podaży)

8)CENA RÓWNOWAGI RYNKOWEJ
cena, przy której występuje zrównoważenie popytu (D) i podaży (S). Krzywa popytu przecina się z krzywą podaży, tworząc w ten sposób punkt równowagi cenowej. Gdy cena jest mniejsza od ceny równowagi rynkowej, następuje nadwyżka popytu nad podażą. Natomiast kiedy cena jest większa od ceny równowagi rynkowej występuje nadwyżka podaży nad popytem.
Cena min.- cena ustalana przez rząd, poniżej której dany towar nie może być sprzedawany, jest ona wyższa od ceny równowagi rynkowej
Cena max- ustalana przez rząd, powyżej której dany towar nie może być sprzedawany, jest ona niższa od ceny równowagi rynkowej.
Prawo popytu i podaży-decyduje jak wygląda zmiana kierunku cen, określa stan rynku
9)ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
Reakcją popytu na zmianę dochodu mierzy się współczynnikiem dochodowej elastyczności popytu. (badanie rynku z pkt. widzenia zachowań konsumenta)

Prawo ENGLA
W miarę wzrostu przeciętnego dochodu na 1 członka rodziny nie tylko rośnie ogólny popyt ale też zmienia się jego struktura. Zmiany te idą w kierunku zmniejszania się procentowego udziału wydatków na żywność i inne dobra niższego rzędu przy jednoczesnym wzroście procentowego udziału wydatków na dobra wyższego rzędu.
Popyt wzrasta (spada) wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodu konsumenta. Biorąc pod uwagę reakcję popytu na zmiany dochodu konsumenta wszystkie dobra można podzielić na:
- normalne –popyt wzrasta (spada) wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodów konsumenta,
- podrzędne – popyt spada wraz ze wzrostem dochodów konsumenta.
Dobra normalne mają współczynnik elastyczności dochodowej większy od zera. ed > 0
Dobra luksusowe ed > 1; Dobra 1-szej potrzeby (żywność)1>ed > 0
Dobra podrzędne (niższego rzędu) ed < 0
Każde dobro podrzędne jest dobrem 1-szej potrzeby gdyż ma ujemny współczynnik elastyczności dochodowej. Kategoria dóbr 1-szej potrzeby obejmuje też dobra normalne o współczynniku elastyczności dochodowej zawierającym się w przedziale od zera do jeden.
Zmiana ceny danego dobra powoduje działanie 2 efektów wpływających na popyt:
- efekt substytucji –wzrost ceny dobra x powoduje zastąpienie dobra x dobrem y, które staje się relatywnie tańsze,
- efekt dochodowy – w wyniku wzrostu ceny dobra x zmniejsza się dochód realny konsumenta co wpływa na wielkość zakupów konsumenta.
Efekt substytucji jest zawsze ujemny (spadek  wzrost) a efekt dochodowy jest dodatni (spadek  spadek) w przypadku dobra normalnego i ujemny w przypadku dobra podrzędnego
Rodzaje elastyczności popytu:
-cenowa popytu-stosunek względnej zmiany ilości pożądanego dobra, do względnej zmiany jego ceny, wyrażony współczynnikiem cenowej elastyczności popytu; zawsze znak ujemny
-mieszana popytu- reakcja popytu na procentową zmianę popytu na dobro(usługę) x a procentową zmianą ceny dobra (usługi) y; gdy chcemy porównać dobro x i y
-dochodowa popytu- relacja między procentową zmianą popytu a procentową zmianą dochodów nabywców. Mówi nam ona, o ile procent zmieni się popyt, jeżeli dochody nabywców zmienią się o 1%; dodatnia dla dóbr normalnych, ujemna-dla podrzędnych, między 0 a 1 dla podstawowych, większa od 1 dla luksusowych
-elastyczność punktową popytu
-elastyczność łukową popytu
WYKORZYSTANIE ELASTYCZNOŚCI W ANALIZIE RYNKU:
-określenie zmian sumy utargów (lub wydatków) przy zmianach ceny w zależności od elastyczności cenowej popytu na dane dobra; -ustalenie właściwej skali przywrócenia równowagi rynkowej;-określenie prawdopodobnych zmian popytu na różne dobra pod wpływem przewidywanej zmiany dochodów ludności;-przewidywanie zmian w strukturze spożycia ludności np. wzrost udziałów dóbr luksusowych w wyniku wzrostu dochodów ludności

10)ELEM TEORII RACJONALNEGO ZACHOWANIA SIĘ KONSUMENTA
W teorii zachowania się konsumenta (gospodarstwa dom) zakłada się racjonalne jego działanie w dążeniu do zaspokajania swych potrzeb. Zachowanie racjonalne to wewn spójne, logiczne postępowanie zmierzające do max satysfakcji jednostki.
Powyższa teza sprowadza się do 3 założeń: -konsument przejawia pewne potrzeby i potrafi je określić; -jest w stanie dokonać wartościowania swych potrzeb-od najbardziej do najmniej intensywnie odczuwanych; -jednostka dokonuje wyboru w celu max własnej satysfakcji (zadowolenia, użyteczności)
Model zachowań konsumenta składa się z -dochodów konsumenta, ceny, gustu pozwalającego uszeregować różne kombinacje, założenia behawioralnego, zgodnie z którym konsumenci starają się w max stopniu zaspokoić swoje potrzeby; spośród koszyków dóbr osiągalnych przy danym dochodzie konsument wybiera zestaw dający mu największą satysfakcję
ELEMENTY TEORII ZACHOWANIA KONSUMENTA- wybór zgodnie z własnym interesem ( suwerenność), -wybór miedzy alternatywami konsumpcji(substytut, dobro podrzędne, normalne) w oparciu o określone informacje(gł źródło info o sytuacji rynk.-cena), -substytucyjność miedzy dobrami w procesach wyboru konsumenta.

11)KRZYWA OBOJETNOŚCI KONSUMENTA-FUNKCJA KONSUMPCJI
Krzywa obojętności –graficzne przedstawienie gustów konsumenta (zbiór punktów reprezentujących różne kombinacje). Pokazuje wszystkie kombinacje 2 dóbr dające konsumentowi taką samą całkowitą użyteczność.
Wzdłuż każdej krzywej obojętności (np. U1U1, U2U2) użyteczność dla konsumenta jest stała. Każdy pkt położony na wyższej krzywej obojętności jest lepszy od pktów leżących na niższej krzywej.
Krzywe obojętności muszą mieć nachylenie ujemne, w przeciwnym razie konsument mógłby nabywać większą ilość dóbr i uzyskiwać większą sumę użyteczności.
Przejście z niższej na wyższą krzywą obojętności ozn zwiększenie użyteczności dla konsumenta. Zgodnie z prawem malejącej stopy substytucji każda krzywa obojętności ulega spłaszczeniu, w miarę jak przesuwamy się na prawo. Krzywe obojętności nie mogą się przecinać, inaczej trudno byłoby określić które pkty są korzystniejsze dla klienta.
Zestawienie krzywych obojętności wyznacza nam mapę obojętności(gustów) konsumenta.

12)BUDŻET KONSUMENTA- dzieli się na:
- dochody konsumenta- dochody płacowe, dochody pozapłacowe
-wydatki konsumenta- wydatki na konsumpcje prod i usług, oszczędności konsumenta
DOBRA NORMALNE-jeżeli wzrasta dochód konsumenta, a ceny dóbr pozostają niezmienione, wówczas wielkość popytu konsumenta na dane dobro wzrasta.
DOBRA PODRZEDNE- jeżeli wzrasta dochód konsumenta a ceny dóbr pozostają bez zmian wówczas rozmiary popytu konsumenta na dane dobro zmniejszają się.
DOBRA PODSTAWOWE- popyt na te dobra nie zmienia się.
DOBRA LUKSUSOWE- takie dobra, na które popyt rośnie szybciej niż liniowo w stosunku do wzrostu dochodów.
Elementy 1-szy i 2-gi (tj. dochód i ceny) modelu zachowań konsumenta łącznie wyznaczają ograniczenie budżetowe danego konsumenta. Linia budżetowa – wskazuje graficznie max kombinacje ilościowe 2 dóbr, które może nabyć konsument przy danym dochodzie i danych cenach. Wielkość dochodu jest gł, obok cen, czynnikiem wpływający na poziom konsumpcji gosp dom.
Równanie linii budżetowej to: I = pxA + pyB gdzie: I – dochód konsumenta; px , py – ceny dóbr X i Y; A, B – ilości obu dóbr
Nachylenie linii budżetowej zależy jedynie od stosunku cen obu dóbr. Nachylenie to jest ilorazem zmiany odległości pionowej przez odpowiadającą mu zmianę odległości poziomej.
Nachylenie linii budżetowej = PA / PB gdzie: PA = cena dobra A (oś pozioma), PB = cena dobra B (oś pionowa)
-Efekt substytucyjny zmiany cen-dostosowanie popytu do samej relacji cen. Ozn to, że konsumenci odchodzą od dobra, którego cena względna wzrosła, zastępując je różnymi substytutami;
-Efekt dochodowy – dostosowanie popytu do zmiany realnego dochodu. Wzrost cen dla wszystkich dóbr normalnych wyraża się zmniejszeniem wielkości popytu.
W przypadku dóbr zwykłych (normalnych) podwyżka ceny określonego dobra zmniejsza wielkość popytu na to dobro; W przypadku dóbr niższego rzędu efekt dochodowy działa w odwrotnym kierunku,

13)RÓWNOWAGA KONSUMENTA
jest najkorzystniejszą (optymalną) sytuacją, w jakiej może znaleźć się konsument, dokonujący wyboru danych dóbr. jest to najwyższy z możliwych poziom zadowolenia konsumenta. W modelu tym zakłada się racjonalne działanie konsumenta, tzn dążenie do jak najlepszego wykorzystania dochodów. Pkt równowagi konsumenta jest graficznie wyznaczany jako pkt styczności krzywej ograniczenia budżetowego i najwyższej do osiągnięcia krzywej obojętności. Jeśli dochód rośnie, krzywa ograniczenia budżetowego przesuwa się w prawo, a pkt równowagi konsumenta znajduje się na coraz wyższej krzywej obojętności. Łącząc te pkty linią otrzymamy w końcu ścieżkę wzrostu dochodu.

14)FUNKCJA PROD-SUBSTYTUCYJNOŚĆ CZYNNIKÓW PROD
Funkcja produkcji – określa max rozmiary prod, jakie można osiągnąć przy danym poziomie nakładów. Jest również zbiorem techn. efektywnych metod wytwarzania.
KRAŃCOWA STOPA SUBSTYTUCJI – ilość jednego dobra X zastępowanego jednostką dobra drugiego Y, gdy zmieniają się ich proporcje ilościowe, ale poziom satysfakcji całkowitej nie zmienienia się – konsument pozostaje na tej samej krzywej obojętności
Stała krańcowa stopa substytucji – charakterystyczna dla bliskich substytutów ozn, iż w miarę ubytku jednego dobra X kolejne jednostki dobra drugiego Y substytuują stałe ilości ubywającego dobra X.
Malejąca krańcowa stopa substytucji – w miarę ubytku jednego dobra X jednostka dobra drugiego Y rekompensuje coraz mniejsze ilości dobra ubywającego X.
Rosnąca krańcowa stopa substytucji – w miarę jak zmniejsza się konsumpcja dobra Y, kolejne jednakowe przyrosty dobra X substytuują coraz większe ilości dobra Y.

15)LINIA JEDNAKOWEGO KOSZTU=linia budżetowa producenta
tzw. izokoszta, przedstawia różne kombinacje czynników prod i kapitału, jakie producent może w pełni zaangażować do prod przy danym poziomie ich cen i wielkości budżetu producenta. Wszystkie kombinacje pracy i kapitału leżące poniżej izokoszty ozn, że producent nie wykorzystał w pełni środków finansowych. Natomiast kombinacje leżące powyżej izokoszty są niedostępne dla producenta przy jego obecnych środkach finansowych.

16.OPTIMUM PRODUCENTA- Producent podejmując decyzje produkcyjne, ma do swoje dyspozycji informacje dotyczące technologii produkcji (izokwanty produkcji) oraz informacje o cenach czynników produkcji (izokoszty). Analiza produkcji i kosztów służy producentowi do wyboru najlepszej kombinacji czynników produkcji. Łącząc ze sobą izokwanty i izokoszty, producent poszukuje optymalnej sytuacji, to znaczy takiej kombinacji nakładu czynników, która przy danych ograniczeniach kosztowych umożliwia osiągnięcie maksymalnej produkcji. Optymalna kombinacja czynników produkcji znajduje się w punkcie styczności linii jednakowego kosztu z możliwie najwyżej położoną izokwantą produkcji. Jest to punkt równowagi przedsiębiorstwa, w którym osiąga ono maksymalną produkcję przy danym koszcie całkowitym.
Optimum producenta wyznaczane za pomocą izokwant i izokoszty zgodne jest z zasadą najniższego kosztu. Oznacza to, że dla każdego poziomu produkcji producent minimalizuje nakłady.
17.KOSZTY -celowe nakłady, wyrażone w jednostkach pieniężnych, poniesione przez przedsiębiorstwo. Koszty można klasyfikować na wiele sposobów. Można wyróżnić trzy podstawowe układy kosztów: układ rodzajowy, układ funkcjonalny, układ kalkulacyjny.
Układ rodzajowy kosztów dzieli koszty według rodzaju i obejmuje następujące grupy kosztów: amortyzacja, zużycie materiałów, zużycie energii, usługi obce, wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, podatki i opłaty, pozostałe koszty rodzajowe Koszty rodzajowe- tzw. koszty proste bieżącej działalności, które faktycznie zostały poniesione, przedstawione w podziale na rodzaje. Koszty rodzajowe odpowiadają na pytanie ile i jakiego rodzaju koszty zostały poniesione.
Układ funkcjonalny dzieli koszty według miejsc powstawania kosztów. Mamy więc:
koszty działalności podstawowej (produkcyjnej, usługowej, handlowej), koszty wydziałowe,
koszty zarządu, koszty sprzedaży.
Układ kalkulacyjny klasyfikuje koszty w tzw. pozycje kalkulacyjne niezbędne do obliczenia kosztu wytworzenia produktu. Dzieli on koszty następująco: koszty bezpośrednie, materiały bezpośrednie, płace bezpośrednie, koszty pośrednie , koszty wydziałowe, koszty zarządu, koszty sprzedaży.
Bazując na klasyfikacji kosztów w układzie kalkulacyjnym można obliczyć różne wielkości kosztów, w szczególności zaś:
techniczny koszt wytworzenia, będący sumą kosztów bezpośrednich i kosztów wydziałowych, koszt całkowity (zakładowy, fabryczny) koszt wytworzenia, będący sumą technicznego kosztu wytworzenia oraz kosztów zarządu, koszt własny sprzedaży (pełen koszt własny), będący sumą wszystkich kosztów bezpośrednich i pośrednich.
Układ kalkulacyjny jest charakterystyczny dla rachunku kosztów pełnych. W rachunkowości istnieją również inne systemy rachunku kosztów, wśród których najbardziej rozpowszechnił się rachunek kosztów zmiennych. Klasyfikuje on koszty według kryterium zmienności w zależności od zmian wielkości produkcji. W ramach tego rachunku kosztów wyróżniamy:
-Koszty zmienne są to nakłady przedsiębiorcy związane bezpośrednio z produkcją. Ich poziom zależy wprost od rozmiarów produkcji. Tak więc wynoszą zero gdy nic się nie produkuje, a rosną wraz ze zwiększaniem się rozmiarów produkcji. Koszt zmienny obejmuje więc te wszystkie rodzaje nakładów w przedsiębiorstwie, które nie wchodzą w skład kosztów stałych. Tak więc koszty całkowite równają się sumie kosztów stałych i kosztów zmiennych .Np. place pracowników, koszty surowców, koszty energii.
-Koszty stałe - nakłady, które musi ponosić przedsiębiorca, niezależnie od wielkości produkcji. Nawet wówczas, gdy w przedsiębiorstwie nic się nie produkuje, ponosi on takie nakłady jak czynsze dzierżawne, procenty od kredytów, koszty konserwacji, płace strażników i służb administracyjnych, często pensje pracownicze (w przypadku sztywnego rynku pracy). Koszty stałe trzeba płacić niezależnie od wielkości produkcji, a więc bez względu na to czy się produkuje czy nie. np. koszty zużywania się budynków, maszyn, urządzeń, używania ziemi, koszty kredytów.
RODZAJE KOSZTÓW:
-koszty stałe całkowite- Są ponoszone przez przedsiębiorstwo niezależnie od wielkości, koszty te występują na tych punktach kiedy produkcja wynosi zero (ochrona majątku, konserwacja, dzierżawa lokal i gruntów).
-koszty zmienne całkowite związane z wykorzystaniem w procesie produkcji czynników zmiennych, których ilości wzrastają lub zmniejszają się w zależności od rozmiarów produkcji. Tempo wzrostu jest nierównomierne, początkowo rośnie wolniej następnie po przekroczeniu pewnego poziomu zaczyna rosnąć szybciej
-koszty całkowite - suma kosztów stałych całkowitych i kosztów zmiennych całkowitych krzywa kosztów całkowitych zaczyna się w początku krzywej kosztów stałych kosztów całkowitych.
- koszty stałe przeciętne - (koszt stały jednostkowy) podzielenie kosztów: stałego całkowitego przez wielkość produkcji koszt stały przeciętny zmniejsza się nieustannie wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji, oznacza to, że na każdy produkt przypada coraz mniej całkowitych kosztów stałych.
-koszty zmienne przeciętne - podzielenie kosztu zmiennego całkowitego przez wielkość produkcji. koszt zmienny przeciętny zmniejsza się wraz ze wzrostem produkcji, a następnie po przekroczeniu pewnej wielkości zaczyna rosnąć.
-koszty całkowite przeciętne - podzielenie kosztu całkowitego przez jednostkę produkcji (wykres w stosunku do ostatniego jest przesunięty w górę)
-koszt marginalny (pozwala ocenić rentowność decyzji dotyczącej powiększania produkcji o kolejną dodatkową jednostkę) zmiana kosztu całkowitego wynikająca ze zmiany wielkości produkcji na jedną jednostkę
18.Koszty wytwarzania przy każdym poziomie produkcji zależą od:
-zastosowanej technologii – określającej wielkość nakładów inwestycyjnych na tzw. czynniki produkcji niezbędne do wytworzenia danej produkcji;
-cen poszczególnych czynników – określają sumę wydatków na inwestycje.
Wzrost kosztów (kosztów krańcowych) powoduje zmniejszenie opłacalności produkcji na pierwotnym poziomie. Wymusza to konieczność obniżenia produkcji (minimalizacja straty).
Jeżeli tylko koszt krańcowy przewyższy utarg krańcowy, najbardziej korzystne dla przedsiębiorstwa jest zmniejszenie produkcji, gdyż pozwala zaoszczędzić pieniądze.
Innymi słowy: ograniczając rozmiary produkcji, oszczędza firma więcej, nie ponosząc dodatkowych (krańcowych) kosztów, niż traci w wyniku rezygnacji z dodatkowych (krańcowych) przychodów.
Przedsiębiorstwo dążące do maksymalizacji zysków powinno dopóty zwiększać rozmiary produkcji, dopóki przychody krańcowe są większe od kosztów krańcowych.
Koszt krańcowy – wzrost kosztów całkowitych wywołany wzrostem produkcji o jednostkę.

Utarg (przychód) krańcowy – wzrost przychodów całkowitych wywołany wzrostem produkcji o jednostkę.
19.RYNEK- zespół mechanizmów umożliwiający kontakt producentów z konsumentami. Rynek to całokształt transakcji kupna i sprzedaży oraz warunków w jakich one przebiegają. Na rynku konkurencyjnym dokonuje się ustalenia ceny oraz ilości dóbr. To także określona zbiorowość podmiotów gospodarujących zainteresowanych dokonywaniem operacji kupna-sprzedaży określonych dóbr, wartości lub usług. Część zbiorowości reprezentuje podaż (producenci) zaś część popyt (konsumenci). Przeciwstawienie się popytu podaży w określonym miejscu oraz czasie prowadzi do ustalenia ceny wartości będącej przedmiotem obrotu – sprawia to iż dochodzą do skutku transakcje kupna sprzedaży.
4 układy rynkowe:
-rynek wolnej konkurencji- klasyczne działanie popytu i podaży
-rynek monopolu pełnego ( naturalnego,absolutnego).
Miedzy tymi rynkami występują rynki pośrednie:
- rynek konkurencji monopolistycznej i rynek oligopolistyczny –proces monopolizacji
Rodzaje rynków:
-Wg rodzaju dóbr będących przedmiotem obrotu: rynek towarów,rynek dóbr konsumpcyjnych
rynek dóbr przemysłowych,rynek usług - obejmuje dobra które są konsumowane w trakcie ich produkcji np.: usługi spedycyjne, bankowe. rynek finansowy - obejmuje obrót pieniądzem, środkami dewizowymi, akcjami, obligacjami, instrumentami pochodnymi, ubezpieczeniami.
rynek czynników produkcji (ziemi, pracy, kapitału)
-Wg zasięgu geograficznego: lokalny - w bezpośrednim otoczeniu klienta, regionalny - do kontaktów między klientem a dostawcami dochodzi na większym terenie, np. powiatu, województwa,narodowy (krajowy) - funkcjonuje w obrębie państwa, międzynarodowy - prowadzone są transakcje pomiędzy przynajmniej dwoma państwami, światowy - wymian dóbr i usług na obszarze całego świata
-Wg głównych miejsc produkcji i konsumpcji: rynek pierwotny - główne miejsca produkcji,
rynek centralny – główne miejsce obrotu i konsumpcji
-Wg relacji popytu do podaży: rynek nabywcy, rynek sprzedawcy
-Wg swobody dokonywania transakcji na rynku; rynek wolny – swoboda obrotu, podjęcia działalności, minimalizacja ograniczeń dostępu do poszczególnych rynków międzynarodowych, rynek reglamentowany, szary rynek - posiadanie reglamentowanych dóbr jest legalne, ale obrót nimi poza wyznaczonym systemem reglamentacji jest zakazany, czarny rynek - obrót wartościami, których posiadanie jest nielegalne lub ograniczone do pewnych organizacji, zakazany jest także obrót tymi wartościami.
-Wg zorganizowania rynków: rynki formalne, rynki formalne ułomne,rynki nieformalne
-Wg kryterium skali lub wielkości transakcji: hurtowy, detaliczny (półhurt)
- Wg charakteru transakcji handlowej: dóbr i usług, produkcyjny - rynek elementów służących do dalszej produkcji (np. maszyn, urządzeń) lub elementów służących do dalszego przetworzenia, półproduktów (np. surowców, minerałów), konsumpcyjny - zaspakaja bezpośrednio zapotrzebowanie konsumentów, kapitałowy - np. środków pieniężnych, papierów wartościowych,pracy
-Wg stopnia zaspokojenia potrzeb: producenta - oczekiwania nabywców znacznie przewyższają oferowaną do sprzedaży ilość produktów (popyt jest większy niż podaż), toteż sprzedawcy nie zabiegają o konsumenta, a nabywcy muszą rywalizować w ich zdobywaniu; konsekwencją takiego stanu rzeczy może być korupcja, wprowadzanie reglamentacji sprzedaży, przydziałów, talonów i wreszcie dystrybucja za pomocą systemu kartkowego,
konsumenta - ilość produktów przeznaczonych do sprzedaży przewyższa zapotrzebowanie klientów, przedsiębiorstwa produkują to, co znajduje aprobatę nabywców i właściwie zaspokaja ich potrzeby, a pozyskanie klienta jest wynikiem marketingu
Mechanizm konkurencji. Przedsiębiorcy dostarczający dobra lub usługi na rynek dbają, by były one jak najbardziej atrakcyjne dla konsumenta. Problemem przedsiębiorcy działającego w gospodarce rynkowej nie jest zaopatrzenie w surowce czy maszyny, jak w systemie nakazowym, lecz sprzedanie wyrobów. Rynkiem kieruje konsument: to on decyduje, jaką ilość i jaki asortyment produktów nabyć.
Obserwujemy na rynku dwa rodzaje konkurencji: cenową i pozacenową. Konkurując o nabywcę cenami, producenci starają się je obniżać, jednak nie mogą tego robić w nieskończoność, ponieważ w pewnym momencie zaczną ponosić straty. Dlatego częściej wykorzystywana jest konkurencja pozacenową polegająca na tym, że dostarczane na rynek produkty różnią się jakością, wyglądem, opakowaniem, są inaczej reklamowane. Ponadto, aby je dostarczyć na rynek w odpowiednich ilościach, w odpowiednim czasie i w odpowiednich miejscach, stosuje się różne metody dystrybucji. Często producenci opracowują określoną strategię dotarcia do wybranego klienta. Służą temu przeprowadzane wcześniej badania rynku. Ważne jest też, czy firma lub produkt są przez konsumenta rozpoznawalne. Producenci starają się tworzyć pozytywny wizerunek swojej firmy, aby przyciągał on klienta.
20.PROCES MONOPOLIZACJI- u podstawa tego procesu leża dwa procesy:
- koncentracja kapitału- zwiększenie kapitału firmy poprzez zwiększenie procesów inwestycyjnych ze zwiększonego kapitału ( akumulacja kapitału poprzez zwiększenie części zysku). Możliwość koncentracji produkcji, co ma spowodować modernizację.
- centralizacja kapitału- zwiększenie centralizacji produkcji. Jest procesem zwiększenia koncentracji kapitału. To połączenie oddzielnych dotychczas kapitałów. Odbywa się przez fuzje kapitałów. Na tej bazie zwiększają się kapitały- centralizacja procesu produkcji. Procesy te maja rożne formy:
• porozumienie monopolistyczne- umowa miedzy podmiotami: firmy w ramach tego porozumienia dzielą rynki między sobą: klasyczne formy to np. ring, corner.
• Karter- bardziej sformalizowana forma podmiotów. Porozumienie utajnione, nieznanym innym podmiotom
• Syndykat- forma porozumienia w ramach, której pojawia się wspólna sieć sprzedaży. Nastąpiło zmonopolizowanie sprzedaży. Tworzą się sieci dystrybucyjne.
• Trust- w ramach tego następuje łączenie się nie tylko w ramach sprzedaży ale również wielkości produkcji. Jest to nowy typ podmiotu.
• Koncern- jest to zintegrowanie produkcji poprzez kombinacje i kooperacje procesów produkcji. Koncerny mogą być budowane poprzez koncentracje pionowa ( koncentrują określone fazy produkcji) i koncentracje poziomą ( kontrola również wyrobów pokrewnych).
• Konglomerat- grupy monopolistyczne lokują swoja działalność w różnych sektorach. Działalność koncentruje się w różnych sferach nie koniecznie powiązanych ze sobą.
W ramach procesów monopolizacyjnych pojawiają się podmioty takie jak struktury holdingowe, oparte o:
• Zasadę kapitałową- w ramach holdingu podporządkowuje się firmy poprzez wyprowadzenie kapitału. Firma A kontroluje firmę B gdyż została ona utworzona z kapitału który wyszedł z firmy A. Jest to proces koncentracji i centralizacji kapitału.
• Zasada organizacyjna.
21.CENA RYNKOWA
Rynek doskonałej konkurencji-pokazuje najbardziej wymagające zasady dotyczące zarówno producenta i konsumenta. Występuje tutaj dużo podmiotów gosp. pomiędzy rozproszonymi na całym świecie nie ma powiązań stałych, nie ma żadnych ograniczeń. Istnieje swoboda przepływów zwłaszcza kapitałowych. Na tym rynku produkty maja charakter jednorodny to znaczy że mają wysoką substytucyjność, czyli są do siebie podobne,co oznacza zwiększenie konkurencyjności. Ceny są uzależnione od aktualnych rynków i są zmienne. Na rynku doskonalej konkurencji cena jest niezależna od producentów. Cena kształtuje się albo powyżej albo poniżej optimum technologicznego.
Cena w warunkach doskonalej konkurencji= koszty jednostkowe+ zysk rynkowy
Cena jest utargiem jednostkowy. Ceny są zewnętrznym parametrem idącym od rynku, zatem producenci/ przedsiębiorstwa nie maja wpływu na nią. W związku z tym dążą one do monopolu, gdyż w procesie monopolizacji będą oni mieli wpływ na cenę.
Cena monopolistyczna-cena nierynkowa wyznaczona prze monopolistów.
Cena monopolistyczna= zysk rynkowy przeciętny+ nadzwyczajny zysk monopolistyczny
Monopol stosując dyskryminację cenową sprzedaje ten sam produkt po cenie wyższej na rynku, na którym popyt jest stosunkowo sztywny oraz pocenie niższej na rynku o popycie bardziej elastycznym.
22.RYNEK CZYNNIKÓW PRODUKCJI -to wszystkie dobra pierwotne i ekonomiczne oraz praca stosowane w produkcji do wytwarzania dóbr i usług.
Rynek czynników produkcji obejmuje:
-ziemia oraz naturalne surowce posiadane przez ludzi. Ceną ziemi jest czynsz.
-praca to wysiłek ludzki włożony w wytworzenie danego dobra, ceną pracy jest płaca,
-kapitał to dobra wytworzone uprzednio przez ludzi używane do produkcji innych dóbr. Są to budynki, narzędzia i maszyny. Ceną kapitału są odsetki.
Czasami jako czwarty czynnik produkcji określa się inicjatywę przedsiębiorców, jednak można to traktować jako ludzki kapitał opłacany zyskiem.
Analiza rynków czynników produkcji ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie o:
-siły określające ceny równowagi,
- ilości czynników produkcji zaangażowanych w różnych gałęziach i w całej gospodarce.
Jednorazowe zużywanie się czynników produkcji polega na przekształcaniu w produkt o nowych właściwościach.
Stopniowe zużywanie się czynników produkcji polega na wykorzystaniu danych dóbr kapitałowych w wielu procesach produkcyjnych (stałe wyposażenie, które musi być utrzymywane w sprawności produkcyjnej).
Gospodarka w skali makro- jest sumą setek lub tysięcy rynków, z których każdy jest objaśniany przez zasady mikroekonomii. Mikroekonomia jest poświęcona analizowaniu cen poszczególnych dóbr i rynków, na których te dobra są produkowane i sprzedawane.
23. STRUKTURA GOSPODARKI
Najprostszy podział gospodarki wyróżnia trzy sfery działalności ludzkiej: rolnictwo, przemysł i usługi.
Dzieli się na:
gospodarka rolna, leśna, rybna, rzemiosło przetwórcze, zaopatrzenie energetyczno- wodne, budowlane, handel, gastronomia, wiadomości i komunikacja, kredyty i ubezpieczenia, Sprzedaż działek, dzierżawienie, usługi i przedsiębiorstwa, państwowe i prywatne usługi, państwowa administracja.
24. globalna podaż – ta wielkość produkcji, którą wytworzą i sprzedadzą podmioty gospodarcze przy danych istniejących cenach, mocy wytwórczej i kosztach
globalny popyt – suma, którą przy danych cenach, dochodach oraz innych zmiennych ekonomicznych wydadzą konsumenci, przedsiębiorstwa oraz rząd.
25.PRODUKT NARODOWY BRUTTO A PRODUKT NARODOWY NETTO
Dochód narodowy - dochód danego kraju wynikający z prowadzonej w nim działalności produkcyjnej w pewnym okresie, zwykle w okresie roku; w krajach o rozwiniętej gospodarce rynkowej stosuje się następujące mierniki dochodu narodowego:
Produkt narodowy brutto (PNB), całkowita wartość produkcji danego kraju, niezależnie od miejsca świadczenia usług czynników produkcji, tzn. w kraju lub za granicą; suma wartości wszystkich dóbr (inwestycyjnych i konsumpcyjnych) wraz z wydatkami rządu na dobra i usługi; PNB nie obejmuje pozycji transferowych, tzn. dochodów przekazywanych na rzecz pewnych instytucji i różnych grup obywateli przez budżet państwa, budżety lokalne, korporacje, takich m.in., jak emerytury, procenty od rządowych papierów wartościowych;
Produkt narodowy netto (PNN), ilość pieniędzy, którą się przeznacza na zakup dóbr i usług, po odjęciu ilości pieniędzy wystarczającej na sfinansowanie amortyzacji i utrzymanie zasobu kapitału na dotychczasowym poziomie;
Produkt krajowy brutto (PKB), wielkość produkcji dóbr i usług wytworzonych w danym kraju, niezależnie od tego, czy czynniki produkcji są własnością kapitału rodzimego czy też zagr.; różnica między PKB i PNB wyraża się sumą dochodów netto z własności kapitału zainwestowanego za granicą; PKB nie uwzględnia dochodów z zagranicy;
PNB natomiast uwzględnia wszystkie dochody zarobione za granicą; bez potrącania funduszu amortyzacji ma się do czynienia z produktem brutto (krajowym lub nar.), zaś po potrąceniu tego funduszu — z produktem netto.
26.CZYNNIKI WZROSTU NARODOWEGO

• Postęp techniczny - zależy od poziomu innowacji i badań naukowych. Zwiększa rentowność kapitału i pozwala stawić czoła konkurencji rozwiniętych gospodarek. Jednak warunkiem wykorzystania innowacji technologicznych i wyników badań naukowych jest zaplecze finansowe. Tylko silny i bogaty kraj może sobie pozwolić na finansowanie badań naukowych, a następnie wdrożenie wyników tych badań. Jest to czynnik, który powoduje długoterminowy wzrost gospodarczy.
• Praca - zarówno pod względem ilości, jak i jakości (na ogół okresy spadku liczby ludności odpowiadają okresom mniejszego wzrostu lub stagnacji ekonomicznej). Poziom wykształcenia polepsza jakość i zwiększa rentowność pracy. Bardzo duże znaczenie mają koszty pracy, czyli koszty, które musi ponosić pracodawca z tytułu zatrudnienia pracownika (na przykład ubezpieczenia zdrowotne i świadczenia socjalne). Kolejnym czynnikiem wpływającym na efektywność pracy jest zakres jej automatyzacji oraz stopień rozwoju technologicznego kraju. Im on jest wyższy tym wyższy jest wskaźnik efektywności wykorzystania czasu pracy i potencjału pracowników.
• Kapitał - to zasoby środków wykorzystane w procesie wytwarzania produkcji. Podstawowe formy kapitału produkcyjnego to kapitał rzeczowy, kapitał finansowy i kapitał ludzki. Kapitał rzeczowy jest tym większy, im większy jest kapitał finansowy w gospodarce. Kapitał rzeczowy stanowi bowiem formę lokowania (inwestowania) kapitału finansowego. W gospodarkach rozwiniętych wolnym kapitałem finansowym (tj. możliwym do zamiany na kapitał rzeczowy) dysponują instytucje finansowe. Do instytucji finansowych zaliczamy banki, fundusze inwestycyjne czy emerytalne, pełniące funkcje instytucji pośrednictwa finansowego, ale także takie podmioty, jak giełda, Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, czy inne wykonujące specyficzne funkcje na rynkach finansowych. Sposób organizacji tych instytucji, instrumenty finansowe, którymi dysponują, a także przyjęte w gospodarce zasady ich funkcjonowania tworzą system finansowy. System finansowy decyduje o zdolności gospodarki do efektywnego transformowania kapitału finansowego w kapitał rzeczowy. Słabo rozwinięty system finansowy ogranicza możliwości szybkiego powiększania rozmiarów kapitału rzeczowego. W ostatnich latach coraz większego znaczenia dla gospodarki nabiera kapitał intelektualny.
• Otoczenie zewnętrzne - żaden kraj nie może rozwijać się sam. Gospodarka krajowa prowadzi ze światem zewnętrznym wymianę towarów, kapitałów, wyników badań naukowych.
27.ELEMENTY SKŁADOWE POPYTU GLOBALNEGO
a).związane z rynkiem:
o wielkość dochodów,
o cena towaru:
 ceny substytutów,
 ceny dóbr komplementarnych,
 przewidywania co do kształtowania się cen w przyszłości,
 antycypacja popytu, czyli wyprzedzanie faktycznego popytu (np. wykupywanie towaru przed zapowiedzianą podwyżką,
b).nie związane z rynkiem (pozarynkowe):
o preferencje konsumentów:
 gusty konsumentów,
 upodobania i przyzwyczajenia,
o moda,
o czynniki demograficzne:
 liczba ludności,
 struktura wiekowa konsumentów,
 struktura płciowa konsumentów,
 stan cywilny,
 poziom wykształcenia,
 wyznanie,
o warunki geograficzne
o warunki klimatyczne,
o pora roku,
o poziom zamożności,
o sytuacja gospodarcza,
c). sytuacja polityczna.
28.KRAŃCOWE SKŁONNOŚCI DO KONSUMPCJI:-Ta część dodatkowego dochodu, którą gospodarstwa domowe przeznaczają na zwiększenie wydatków konsumpcyjnych.
29.ROZPORZĄDZALNY DOCHÓD OSOBISTY LUDNOŚCI.
Dochód narodowy według cen czynników produkcji, wielkość produktu nar. netto według cen czynników produkcji, suma wynagrodzeń kapitału, ziemi i pracy w postaci zysku, procentu, renty, dywidendy i płacy. 2 dodatkowymi oficjalnymi miernikami dochodu narodowego są: rozporządzalny dochód ludności - to, co pozostaje w rzeczywistości ludziom do dyspozycji na konsumpcję lub oszczędności;
Dochód osobisty ludności — dochód rozporządzalny plus podatki osobiste i in., niepodatkowe, zobowiązania ludności wobec budżetu centralnego lub budżetów lokalnych, np. składki na indywidualne ubezpieczenia społeczne.
30.POLITYKA MAKROEKONOMICZNA- Polityka makroekonomiczna wraz z jej narzędziami powinna stanowić ostatni etap złożonego procesu projektowania długo fazowej strategii polityki rozwoju kraju. Ma więc charakter instrumentalny, a jej założenia nie mogą być utożsamiane ze strategią rozwoju kraju.
Rodzaje polityki makroekonomicznej.
Wyróżniamy szereg klasyfikacji wg przyjętych różnych kluczy podziału:
a) wg teorii lub doktryn ekonomicznych na jakich jest oparta:
- polityka gospodarcza;
- polityka liberalna;
- antyliberalna.
b) wg wytyczonych celów w polityce gospodarczej:
- polityka systemowa;
- polityka strukturalna;
- polityka redystrybucyjna;
- polityka stabilizacyjna.
c) wg instrumentów, na których się opiera:
- polityka cenowa;
- polityka płacowa;
- polityka stopy procentowej;
- polityka podatkowa;
- polityka kursu walutowego;
- polityka celna.

Zakłócenia równowagi makro. Występują najczęściej w pięciu obszarach:
a) pierwszy obszar to budżety gdzie przejawem braku równowagi jest deficyt budżetowy;
b) drugi obszar to ceny - przejawem braku równowagi jest inflacja;
c) trzeci obszar to rynek pracy – brakiem równowagi jest bezrobocie;
d) czwarty obszar to bilans handlowy – brakiem równowagi jest saldo ujemne bilansu handlowego (przewaga importu nad exportem);
e) piąty obszar to bilans płatniczy - brakiem równowagi jest deficyt bilansu płatniczego (przewaga wydatków nad wpływami).

W przypadku zakłócenia równowagi makroekonomicznej interesują nas założenia na wszystkich tych płaszczyznach lub w większości z nich równocześnie, w takich sytuacjach rozwiązanie problemu wymaga kompleksowego działania, które najczęściej podejmowane jest pod kontrolą organizacji światowych takich jak: Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy.

31.BANK CENTRALNY jest instytucją publiczną, która w imieniu państwa prowadzi politykę pieniężną.
Bank centralny sprawuje 4 zasadnicze funkcje:

1. Kontroluje ilość pieniądza w obiegu (podaż pieniądza)
2. Jest bankiem banków
3. Prowadzi obsługę rządu
4. Ustala kurs waluty krajowej

Bank centralny kontroluje podaż pieniądza poprzez emisje pieniądza gotówkowego, operacje na otwartym rynku, ustalanie stopy rezerw obowiązkowych oraz ustalanie stopy procentowej.
Podaż pieniądza to suma gotówki w obiegu poza systemem bankowym oraz wkładów bankach komercyjnych i w towarzystwach budowlanych. Bank centralny stosuje trzy narzędzia za pomocą których może wpływać na podaż pieniądza, są to;

a\. Rezerwy obowiązkowe
b\. Operacje otwartego rynku
c\. Stopa dyskontowa
32.POLITYKA PIENIĘŻNA
Pieniądz w gospodarce rynkowej: pojęcie, funkcje, cechy, formy.
Pieniądz to powszechnie akceptowany towar, za pomocą, którego dokonuje się wymiana produktów i usług, oraz regulowane są różnego rodzaju zobowiązania.
Funkcje:
a) miernik wartości,
b) środek wymiany,
c) środek płatniczy,
d) środek tezauryzacji,
e) pieniądz światowy,
Cechy:
a) powszechnie akceptowany,
b) łatwo przenośny,
c) podzielny,
d) trudny do podrobienia,
e) cenny (cecha wynikająca z rzadkości powodowanej monopolem naturalnym lub prawnym),
Formy
a) gotówkowy i bezgotówkowy,
b) towarowy i symboliczny (token money),

Na warunki prowadzenia polityki pieniężnej w Polsce, zarówno w latach '90, jak i w perspektywie nadchodzącego okresu, składają się czynniki wewnętrzne i otoczenie zewnętrzne. Te pierwsze ewoluują stopniowo w kierunku zbliżającym polską gospodarkę do dojrzalszych gospodarek rynkowych. Tak długo jednak, jak niedokończony pozostaje proces dochodzenia do stabilnej równowagi gospodarczej przy niskiej stopie inflacji, czynniki wewnętrzne przesądzają o specyficznym kształtowaniu środowiska dla polityki pieniężnej. Na tę szczególną cechę nakładają się typowe ograniczenia charakterystyczne dla gospodarki o relatywnie niewysokim poziomie rozwoju gospodarczego i zamożności, mierzonej wielkością PKB na jednego mieszkańca. Do ważniejszych należy niedostatek własnych zasobów kapitałowych, limitujący tempo stabilnego wzrostu gospodarczego i względna płytkość struktur finansowych, znacznie odstających od takich struktur w krajach wysoko uprzemysłowionych.
Ponadto, obserwuje się zmiany mechanizmów transmisji polityki monetarnej, w kierunku zwiększenia roli kursu walutowego i schodzenia na drugi plan krajowych stóp procentowych. Wydaje się, że słabość polskiego rynku pieniężnego i walutowego i ich względna płytkość, ograniczająca pełniejszą integrację z rynkami światowymi, należą do cech strukturalnych, których przemiany są procesem stosunkowo powolnym i wymagającym czasu

Polityka pieniężna obejmuje:
- politykę bankowo – kredytowa;
- politykę długu publicznego;
- politykę parytetu walutowego.
33.ROLA INWESTYCJI W GOSPODARCE
34.ROLA HANDLU ZAGRANICZNEGO
Każdy kraj o gospodarce rynkowej nie może prowadzić gospodarki zamkniętej bez udziału w międzynarodowym podziale pracy (bez międzynarodowej specjalizacji i kooperacji).
Najistotniejszym elementem międzynarodowego podziału pracy jest handel zagraniczny, czyli międzynarodowa wymiana narodowa.
Handel zagraniczny to sprzedaż części towarów, usług lub technologii wytwarzanych przez dany kraj oraz kupno tych dóbr wytwarzanych przez inne kraje.
Obejmuje on eksport, czyli sprzedaż za granicę dóbr i usług wytwarzanych w kraju, oraz import, czyli zakup wyprodukowanych za granicą dóbr i usług.
Usługi w handlu zagranicznym to przede wszystkim transport, tranzyt, ubezpieczenia, turystyka oraz usługi bankowe, pocztowe i telekomunikacyjne. Obroty towarowe i usługowe stanowią podstawowe typy stosunków wymiennych z zagranicą. Poza nimi na wymianę międzynarodową składają się:
- obroty kapitałowe, obejmujące przepływy kapitału publicznego w formie bezzwrotnej pomocy lub kredytów międzynarodowych, kredyty prywatne, inwestycje portfelowe oraz zagraniczne inwestycje bezpośrednie
- obroty przemysłowymi dobrami niematerialnymi, wśród których najważniejszą pozycję zajmują obroty licencjami oraz transfer technologii w innych formach
- migracja siły roboczej, której głównymi przyczynami są względy natury ekonomicznej i politycznej.
Współpraca międzynarodowa wpływa na rozwój społeczno-gospodarczy krajów oraz kształtuje ich obraz na arenie międzynarodowej.
Duże znaczenie dla współpracy międzynarodowej ma położenie geograficzne krajów.
Handel zagraniczny jest istotnym elementem systemu ekonomicznego każdego kraju. Przyczyną wymiany miedzy różnymi krajami jest zróżnicowanie w skali międzynarodowej kosztów wytworzenia i cen w wyrażeniu pieniężnym.
Najważniejsze zjawiska, które można obserwować we współczesnej wymianie międzynarodowej, to:
- wzrost udziału w całości dóbr zróżnicowanych, przy malejącym udziale produktów jednorodnych
- brak konkurencji doskonałej
- rosnący wpływ zmian technologicznych na tempo wzrostu gospodarczego, a także na strumienie i kierunki handlu
- zwiększenie się wpływu państwa na strumienie i kierunki handlu
- zmiany w charakterze konkurencji.

35.INFLACJA A BEZROBOCIE W GOSPODARCE
krzywa Phillpsa.- Jest to graficzny obraz złożonej odwrotnej zależności między bezrobociem a inflacją. Krzywa powstała na gruncie szkoły Keynsa. Jeśli państwo chce zmniejszyć bezrobocie, musi zwiększyć wydatki, załagodzić restrykcje finansowe aby ułatwić dostęp do pieniądza i zwiększyć skłonność do inwestowania. Jeśli chce ograniczyć inflację, musi zwiększyć dyscyplinę wydatków budżetowych, zaś bank centralny ( a za nim komercyjne) zaczyna prowadzić restrykcyjną politykę pieniężną

Kasia

Nie znalazlam nic na temat 33. I trzeba jeszcze dopracować 28 i 35.

Kasia

W 27 jest bład.Tam sa wymienione ogólne elementy popytu.Tu jest prawidłowa odpowiedz:

Popyt globalny w badanej przez nas gospodarce to suma wydatków podmiotów gospodarujących (gospodarstw domowych i przedsiębiorstw) na zakup dóbr i usług.
Gospodarstwa domowe przeznaczają swoje dochody na zakup dóbr i usług konsumpcyjnych. Natomiast przedsiębiorstwa dokonują zakupów inwestycyjnych. Popyt globalny składa się z dwóch części, a mianowicie popytu konsumpcyjnego i popytu inwestycyjnego. Używając symboli strukturę popytu globalnego można przedstawić następująco:
AD = C + I
gdzie: AD – popyt globalny; C – popyt konsumpcyjny; I – popyt inwestycyjny.
POPYT KONSUMPCYJNY
Popyt konsumpcyjny. Najważniejszym czynnikiem wyznaczającym poziom wydatków konsumpcyjnych jest dochód dyspozycyjny (po uwzględnieniu podatków bezpośrednich i ewentualnych transferów otrzymywanych od państwa). Obserwacja struktury wydatków gospodarstw domowych pozwala jednoznacznie stwierdzić, że rodziny o niskim poziomie dochodu gros wydatków przeznaczają na zakup dóbr pierwszego rzędu (żywność, mieszkanie). Natomiast rodziny zamożne, osiągające wysokie dochody nie tylko bezwzględnie, ale również procentowo, mniejszą część dochodów przeznaczają na dobra konsumpcyjne, a większą na oszczędności.
Pomiędzy dochodem do dyspozycji, a wydatkami na konsumpcję występują zależności funkcyjne. Możemy nakreślić teraz pojęcie funkcji konsumpcji:
Funkcja konsumpcji wyraża związek pomiędzy zamierzoną wielkością konsumpcji a dochodem do dyspozycji. Pozwala ona określić poziom zamierzonej konsumpcji przy każdej wielkości dochodu.
Symbolicznie możemy ją zapisać w następujący sposób:
a) C = a + b * Yd
gdzie: C – wydatki na konsumpcję; a – wielkość konsumpcji niezależna od dochodu; b – współczynnik skłonności do konsumpcji; Yd – dochód dyspozycyjny konsumentów.
Parametr „a” jest to popyt autonomiczny, a więc taki popyt, który jest niezależny od wielkości dochodu.
Przyjmijmy założenie, że w Polsce oszacowano, iż współczynnik „a” osiągnął wielkość 8 bln zł. Oznacza to, że gospodarstwa domowe przeznaczą na konsumpcję tę sumę nawet w przypadku, gdyby w tym czasie nie otrzymały żadnych dochodów. Finansowanie autonomicznych wydatków konsumpcyjnych może pochodzić z dwóch źródeł, a mianowicie:
Zamożne gospodarstwa domowe mogą przeznaczyć środki na wydatki konsumpcyjne ze zgromadzonych wcześniej zasobów majątkowych (zasoby te mogą być zebrane np. w postaci akcji, obligacji, dóbr trwałego użytku itp.);
Natomiast ubogie gospodarstwa domowe, które nie dysponują zgromadzonymi wcześniej zasobami majątkowymi, finansują swój popyt autonomiczny z zaciągniętych pożyczek i kredytów.
Drugim parametrem funkcji konsumpcji jest współczynnik „b”, który wstępnie określony został mianem współczynnika skłonności do konsumpcji. Przy jego pomocy możemy odpowiedzieć na pytanie, ile ludzie chcieliby wydać na konsumpcję z dochodu, który by otrzymali dodatkowo.
Parametr „b” funkcji konsumpcji określa się mianem krańcowej skłonności do konsumpcji (KSK) i definiuje się go w sposób następujący:

28.KRAŃCOWE SKŁONNOŚCI DO KONSUMPCJI:-Ta część dodatkowego dochodu, którą gospodarstwa domowe przeznaczają na zwiększenie wydatków konsumpcyjnych.
Funkcja konsumpcji wyraża związek pomiędzy zamierzoną wielkością konsumpcji a dochodem do dyspozycji. Pozwala ona określić poziom zamierzonej konsumpcji przy każdej wielkości dochodu.
Symbolicznie możemy ją zapisać w następujący sposób:
a) C = a + b * Yd
gdzie: C – wydatki na konsumpcję; a – wielkość konsumpcji niezależna od dochodu; b – współczynnik skłonności do konsumpcji; Yd – dochód dyspozycyjny konsumentów.
Drugim parametrem funkcji konsumpcji jest współczynnik „b”, który wstępnie określony został mianem współczynnika skłonności do konsumpcji. Przy jego pomocy możemy odpowiedzieć na pytanie, ile ludzie chcieliby wydać na konsumpcję z dochodu, który by otrzymali dodatkowo.
Parametr „b” funkcji konsumpcji określa się mianem krańcowej skłonności do konsumpcji (KSK) i definiuje się go w sposób następujący:
Krańcowa skłonność do konsumpcji (KSK) jest to wielkość dodatkowej konsumpcji wynikającej ze zwiększenia dochodu o jednostkę.
W polityce gospodarczej znajomość krańcowej skłonności do konsumpcji ma duże znaczenie. Pozwala bowiem odpowiedzieć, z dużą dozą prawdopodobieństwa, na co przeznaczą ludzie dodatkowe dochody i w jakiej proporcji wydadzą je na dobra konsumpcyjne, a ile zaoszczędzą.

Gość

Bosko, teraz mam sie z czego "uczyć" Razz

Dzięki Ci! Exclamation

iza

Czy ktoś mógłby napisać odp. na pyt. 28 ,,Krańcowe skłonności do konsumpcji -bo ja nie mam tego w notatkach, a zabardzo nie wiem o co chodzi w tym pytaniu?

Gość

28.KRAŃCOWA SKŁONNOŚĆ DO KONSUMPCJI: Jest ona wyrażona w procentach i jest to zmiana dochodu (delta Y), którą konsumenci są skłonni wydać na zwiększenie konsumpcji (delta C). Inaczej: część każdej dodatkowej jednostki dochodu do dyspozycji, którą rodzina (lub społeczność) skłonna byłaby wydać na dodatkową konsumpcję. Krańcowa skłonność do konsumpcji jest wyrażana w postaci ułamka: mpc = delta C : delta Y. Funkcja konsumpcji wyraża związek pomiędzy zamierzoną wielkością konsumpcji a dochodem do dyspozycji. Pozwala ona określić poziom zamierzonej konsumpcji przy każdej wielkości dochodu. Symbolicznie możemy ją zapisać w następujący sposób: C = a + b * Yd, gdzie: C – wydatki na konsumpcję; a – wielkość konsumpcji niezależna od dochodu; b – współczynnik skłonności do konsumpcji; Yd – dochód dyspozycyjny konsumentów. Drugim parametrem funkcji konsumpcji jest współczynnik „b”, który wstępnie określony został mianem współczynnika skłonności do konsumpcji. Przy jego pomocy możemy odpowiedzieć na pytanie, ile ludzie chcieliby wydać na konsumpcję z dochodu, który by otrzymali dodatkowo.Parametr „b” funkcji konsumpcji określa się mianem krańcowej skłonności do konsumpcji (KSK) i definiuje się go w sposób następujący: Krańcowa skłonność do konsumpcji (KSK) jest to wielkość dodatkowej konsumpcji wynikającej ze zwiększenia dochodu o jednostkę. W polityce gospodarczej znajomość krańcowej skłonności do konsumpcji ma duże znaczenie. Pozwala bowiem odpowiedzieć, z dużą dozą prawdopodobieństwa, na co przeznaczą ludzie dodatkowe dochody i w jakiej proporcji wydadzą je na dobra konsumpcyjne, a ile zaoszczędzą.

Martyna

Dzieki wielkie Kasiu za umieszczenie Twojego opracowania na forum Smile